Ik weet dat ik een beetje repetitief ben geworden als het om regisseurs gaat, maar ik vind het nodig om zoveel mogelijk te zien van die grootheden die soms worden vergeten. De Heer Neil JordanVoor degenen die me nog niet eerder hebben gelezen, hij heeft al klassieke films geregisseerd, zoals 'The Game of Tears' en 'Interview with a Vampire'. En dichterbij, waarover ik al heb verwezen, 'Ontbijt op Pluto' en 'Het einde van de Affaire'.
Pes laatst zag ik zijn laatste werk, genaamd «De dappere«, Dat vertaalde was als «De Vreemdeling die er in jou is», of iets dergelijks. Het punt is dat de film ons tussen een rots en een harde plaats plaatst, of liever, tussen legaliteit en illegaliteit.
De hoofdpersoon en haar vriend worden aangevallen door een groep schurken die hen vernietigen, letterlijk, de jongen vermoorden en haar drie weken in coma laten. Een wrokkige maar angstige vrouw is degene die het gevolg is van wat er is gebeurd, en die duidelijk maakt dat ze niet meer is wat ze was, dat ze niet meer kon worden wie ze was, dat er nu een vreemdeling in haar zit, die is degene die domineert. Om zich meer beschermd te voelen, haalt ze illegaal een wapen op de zwarte markt en draagt het dag en nacht in haar tas. Het New York dat vroeger leefde, is niet hetzelfde dat nu leeft, want wat er met hem gebeurde, opende zijn ogen en toonde hem de ware onzekerheid van 'de veiligste stad ter wereld'. En de vrouw begint zichzelf te verdedigen. Op degenen die haar aanvallen, reageert ze met een paar schoten, waardoor gerechtigheid door eigen hand. En dit is precies wat er op de tafel van het debat komt, aangezien zij, in deze dingen die in de films gebeuren, zich begint te verhouden tot een politieagent die haar voor haar zaak ontdekt, hoewel hij het haar niet vertelt. Daarom kan de tegenstrijdigheid in het gezicht worden gezien, terwijl ze als toeschouwers op de rand van een twijfel blijven die moeilijk op te lossen is. En het is dat legaliteit hem beperkt in zijn acties, waardoor criminelen van hoog kaliber vrijuit kunnen gaan. Maar de gerechtigheid door haar eigen hand die de vrouw volvoert, is onwettig, hoewel ze de overwinning behaalt die op de eerlijke manier niet zou worden behaald.
Neil Jordan heeft het vermogen om je beide kanten van de medaille te laten zien en je tot het uiterste van het ondefinieerbare te duwen. Omdat de een achterblijft zonder te kunnen verzekeren of de een of de ander de juiste kant is.
Film die ik aanbeveel, heel en diep, diep en absoluut. Een site die veel regisseurs zouden moeten kunnen bereiken.