Reeds uit de titel en de presentatie van de aftiteling, is het intuïtief dat in de komende minuten een cataract van bloed zal komen. En we hebben helemaal geen ongelijk. Blood On The Highway is een voorbeeld van de nieuwe en meer waanvoorstellingen Amerikaanse Z-klasse cinema, duidelijk onafhankelijk en low-budget, gefilmd met geen andere pretentie dan amusement en plezier.
Het verhaal is meer dan eenvoudig: drie tieners (de zeer vage Sam, zijn vriendin Carrie en haar forse minnaar Bone) gaan op weg naar een concert dat uit de hand dreigt te lopen. Onderweg, na de kaart op de meest walgelijke manier te hebben verpest, ze verdwalen en komen terecht in Fate, een klein stadje dat is binnengevallen door talloze vampiers-zombies.
De ondoden vallen snel aan en midden in het gevecht ontmoeten ze een overlevende (en zijn unieke theorie over de oorsprong van vampiers) die hen naar de enige veilige plek in Fate leidt: zijn huis. Achtervolgd door de bloedzuigers nemen ze hun toevlucht in de woning van de man, die samenwoont met zijn twintigste vrouw en een jonge seksverslaafde. Opgesloten in de woning zullen ze proberen te ontsnappen zonder gebeten te worden door de niet erg heldere vampiers.
De plotlijn wijkt niet af van dit uitgangspunt, met de liefdesdriehoek tussen de drie hoofdrolspelers als achtergrond. De script zit boordevol grappen met zwarte humor en seksuele opmerkingen alle typen. De FX, zonder iets van de andere wereld te zijn, voldoen en werken redelijk goed.
De acteersectie verdient geen groot commentaar. Het niveau van het werk van het hoofdtrio bestaande uit Deva George (Bone), Robin Lierhost (Carrie) en Nate Rubin (Sam), evenals de rest van de cast, moet analyseren op basis van het filmvoorstel, die op geen enkel moment serieus wordt genomen.
Een curiositeit is de laatste scène waarin het verschijnt Nicholas Brendon (Xander, de lossere vriend van Buffy in de populaire Joss Whedon tv-serie), een heel bijzondere vampier spelen. Aan deze samenwerking hebben de opmerkelijke gelijkenis van Robin Lierhost met Sarah Michelle Gellar, toevalligheden die uiteindelijk een knipoog worden voor Buffy-fans.
Ook in de laatste minuten a kleine en subtiele spot (kritiek?) van de consumptiemaatschappij, waarbij het accent ligt op de bedrijven die tieners inhuren om hun leven te consumeren.
De film is opgenomen in Texas, Verenigde Staten, door het duo Barak Epstein en Blair Rowan, namen van ervaring in genrecinema. De script is geschreven door Chris Gardner en Blair Rowan en een van de acteurs, Deva George (Bone), werkte mee aan de montage.