Velvet Cutis is het nieuwe muzikale project van Fabio McNamara, Luis Miguélez en Juan Tormento... en hiermee gaan ze al ... en ze zijn nog steeds weinig. Van dit nieuwe project is slechts één kleine vooruitgang bekend die geen tien seconden haalt en die al die schokkende, speciale essentie destilleert, degene die je met een pincet moet innemen, het zal je geen krampen geven, waardoor ze al decennia lang uniek.
Er zijn 30 jaar muzikale experimenten geweest waarin Luis Miguélez en Juan Tormento met succes het beste van McNamara naar boven hebben gehaald. Als er sinds 'Fanny en de +' in 1986 één ding duidelijk is geworden in de loop van de tijd, dan is het wel dat wat ze het liefste doen - en dat ze het liefste doen - is wat ze willen, altijd wetend hoe ze zich moeten aanpassen aan de muziek van het moment, maar zonder ook maar één jota van zijn kenmerken te verliezen, dus in het meervoud.
Van McNamara kun je - en wil je - maar één ding verwachten: dat hij zichzelf is als het gaat om exploderen voor de microfoon: Eet een knokkel bij KaDeWe. Kijk naar het panorama hoe mooi het is. » Ondanks al die veranderingen in zijn leven - voor een groot deel noodzakelijke veranderingen willen we nog een paar jaar van hem kunnen blijven genieten - zijn meningen over 'x'-kwesties en andere, Fabio is nog steeds die ster die straalt met dezelfde waanzin als Norma Desmond als het gaat om zingen / reciteren / wat dan ook-hij-doet-en-wat-doet-zo-goed.
Norma Desmond - Sunset Blvd. (1950)
Velvet Cutis deelt -met een heel, heel klein druppeltje- de ervaring van het opnemen van dit nieuwe werk op sociale netwerken, dus het enige dat we zeker weten, is dat we zullen moeten wachten terwijl we in herhaalmodus zingen dat «Eet een knokkel bij KaDeWe. Kijk naar het panorama hoe mooi het is. » Om het wachten korter te maken kunnen we altijd onze toevlucht nemen tot enorme doses 'Rockstation' (2001) en 'Bye Bye Supersonic' (2009). Niet nadenken, niet analyseren, gewoon luisteren en genieten.