Andres Calamaro In een recent interview verklaarde hij met enig sarcasme dat "ik ondanks mezelf een muzikale carrière heb", nu de excessen uit het verleden vergeten lijken. De Argentijn keert morgen, woensdag de 23e, terug naar Madrid voor de Teatro Circo Price in het Los Veranos de la Villa-programma, om opnieuw een avond uit te brengen zoals hij in mei beleefde. De aanwezigen zullen behalve een kleine variatie in het repertoire weinig verschillen ontdekken met betrekking tot dat evenement, waarin het hun derde optreden in de Spaanse hoofdstad in minder dan een maand zal zijn-
"Ik mis Madrid altijd, ik heb hier een huis en ik leef graag als een Madrileense, hoewel de zomer nu een beetje overweldigend is en ik ziek word van het zien van foto's van mensen op vakantie in tijdschriften."
Calamaro verzekert dat het voor hem moeilijk is "om te onthouden op welk album elk nummer staat", dus in zijn liveshows maakt hij geen onderscheid of iets dat hij speelt tot zijn podium behoort met Los Rodríguez of alleen. Natuurlijk, "we hebben niets gespeeld dat in de jaren 80 is opgenomen", waarschuwt hij voor zijn begin met Los Abuelos de La Nada. In Madrid, zoals hij de afgelopen weken heeft gedaan in verschillende optredens in de hele Spaanse geografie, presenteert het album dat hij afgelopen najaar uitbracht, 'Bohemio', onlangs opnieuw uitgebracht met een film, die "een donkerdere, meer expliciete en obscure autobiografische fictie" is die zijn achtergrondmuziek gebruikt en waarin zijn karakter wordt aangenomen door een actrice.
Hij verzekert dat hij er niet van houdt om "te veel" albums te presenteren, ze te promoten of "ze aan iemands oordeel te onderwerpen". In die zin citeert hij Frank Zappa - "praten over muziek is als dansen over architectuur" -. «Ik weet niet of het publiek te veel of te weinig van me verwacht. Of muziekkritiek. Ik weet het eerlijk gezegd niet... Ik denk dat het de anderen zijn die verlangen naar een verloren verleden, wat op mij weegt is de verantwoordelijkheid om altijd geïnspireerd te zingen", zegt hij. «Er zullen altijd jonge mensen zijn die beweren dat ik niets goeds heb geschreven na Los Abuelos de la Nada of « Brutal Honesty » (1999). Ik vertrouw meningen niet, niemand doet er toe. Rock heeft iets belachelijks, het is onvermijdelijk om het toe te geven ».
Meer informatie | "Als je er niet bent", nieuwe video van Andrés Calamaro
Via | EFE