Χθες είδα την τελευταία ταινία γουέστερν που μας ήρθε από το Χόλιγουντ, Το τρένο 3:10, ριμέικ της ταινίας του 1957 του Ντέλμερ Ντέιβς, που έχει στο καστ της δύο σπουδαίους αστέρες όπως π.χ. Christian Bale y Russell crowe Και, πρέπει να πω, ότι είμαι ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία των επικρίσεων για την ταινία που έχω διαβάσει στο διαδίκτυο γιατί μου φάνηκε μια αργή, βαρετή και καθόλου αξιόπιστη ταινία.
Συνοψίζοντας την υπόθεση: Ο Νταν Έβανς (Μπέιλ) είναι ένας κτηνοτρόφος με χρέη που δέχεται να πάει τον Μπεν Γουέιντ (Κρόου) (κλέφτης και δολοφόνος) σε μια πόλη όπου υπάρχει ένα τρένο με προορισμό τη φυλακή Γιούμα που φεύγει στις 3:10. Στην πορεία, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν διάφορες αποτυχίες από τις επιθέσεις των Ινδών στη συμμορία του Κρόου.
Ξεκινώντας με την κριτική μου, βρισκόμαστε ήδη στον XNUMXο αιώνα και δεν αντέχω τίποτα περισσότερο από έναν άνδρα που έχει πυροβοληθεί και είναι μισοπεθαμένος να αναρρώνει εύκολα μόλις εξαχθεί η σφαίρα, χωρίς να υπάρχουν συνέπειες της πληγής του σε ολόκληρη την ταινία. Το λέω αυτό λόγω του ρόλου που έπαιξε ο Πήτερ Φόντα.
Από την άλλη πλευρά, είναι ελάχιστα αξιόπιστο ότι ένας από τους κύριους χαρακτήρες, Christian Bale, που υποδύεται έναν φτωχό κτηνοτρόφο του οποίου το πόδι ακρωτηριάστηκε, ακριβώς πάνω από τον αστράγαλο, λόγω πληγής στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, ξεδιπλώνεται σαν να είχε και τα δύο πόδια και όχι ξύλινο.
Και, επειδή δεν θέλω να επεκταθώ, το χειρότερο από όλα και το λιγότερο αξιόπιστο της ταινίας είναι όταν στο τέλος της ταινίας ο Ράσελ Κρόου (ο κακός, ο δολοφόνος) δεν κάνει τίποτα για να ξεφύγει και ακολουθεί τον Μπέιλ στην πόλη ενώ πυροβολούνται για τη συμμορία Crowe και πολλούς άλλους στην πόλη που θέλουν την ανταμοιβή. Και, δεν μιλώ πλέον καθόλου για το τέλος γιατί είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Μια αναίδεια.
Δεν ζεσταίνω συνέχεια. Για μένα ήταν πολύ καλύτερα OpenRange (2003) από τον Kevin Costner ακόμα κι αν άλλοι συνάδελφοι του blogging πιστεύουν διαφορετικά.