Είτε ήταν στρατηγική είτε όχι, το σίγουρο είναι ότι αυτό το διάλειμμα στην καριέρα του γκρουπ των Τζέιμς Μέρσερ έχει αναπτυχθεί ικανοποιητικά. Ομάδα που ξεκίνησε το ταξίδι της, κάτω από την ετικέτα Οι στύλοι, με τη λαμπρότητα ενός τέλειου ντεμπούτου, εννοούμε στο Ω, Αντεστραμμένος Κόσμος (2001) όπου εκείνη η παλιά ποπ της δεκαετίας του εξήντα ακουγόταν τόσο επίκαιρο και όπου οι μεγαλειώδεις μελωδίες που θα συνόδευαν τα επόμενα έργα του είχαν ήδη αρχίσει να διακρίνονται.
En Υπερβολικά στενά αλεξίπτωτα (2003) βελτίωσαν τη φόρμουλα τους και ήδη απολάμβαναν σημαντική δημοτικότητα, ξεπερνώντας το ρεκόρ πωλήσεων της δισκογραφικής τους. Sub Pop, και μετά από μια μικρή παρένθεση επέστρεψαν ανανεωμένοι με Κερδίζοντας τη νύχτα μακριά (2007) όπου ο ήχος του διαστέλλεται σε πολλαπλές κατευθύνσεις που δεν είχαν ταξιδέψει προηγουμένως.
Όμως τα εσωτερικά προβλήματα στο συγκρότημα ήταν ήδη λανθάνοντα και ανακοινώθηκε ένα διάλειμμα από το συγκρότημα όταν στην πραγματικότητα είχε διαλυθεί εντελώς, ο Mercer μαζί με Ποντίκι κινδύνου κυκλοφόρησε ένα ποπ άλμπουμ πολύ πιο πειραματικό από αυτό που είχαμε συνηθίσει, το οποίο τελικά λειτούργησε ως μεντεσέ για αυτό το πέμπτο άλμπουμ της μπάντας, και μόνο με τον Mercer ως απομεινάρι της αρχικής σύνθεσης.
Λιμάνι του αύριο (2012) φαίνεται μια τέλεια σύνθεση του Φόρμουλα κνήμης. Δεν διστάζουν να ξεκινήσουν με βαρύ πυροβολικό στο πειραματικό "A Riffle's Spiral" και δεν διστάζουν να διασκορπίσουν πολυτελείς μπαλάντες στην πορεία δίνοντας ένα ποικίλο και ισορροπημένο σύνολο. Και το κεντούν ξανά όταν ποντάρουν σε πιασάρικα τραγούδια όπως το σινγκλ παρουσίασης "Simple Song" με τον Mercer να δείχνει τη φωνητική του δύναμη σε ένα αξέχαστο ρεφρέν ή τους ρυθμούς "No Way Down" και "Bait And Switch".