Ο τραγουδιστής και ο frontman ενός από τα πρωτοποριακά πανκ συγκροτήματα στην Αργεντινή, Los Violadores, πήρε συνέντευξη από την εφημερίδα Clarín.
Ο μουσικός μίλησε για το τι σημαίνει να είσαι πανκ σήμερα, της εποχής του με την ομάδα σε εποχές ολοκαίνουργιας δημοκρατίας και της δεκαετίας του '90.
Ερωτηθείς από την τρέχουσα μουσική, στάλθηκε εναντίον των Coldplay, δηλώνοντας ότι το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας με επικεφαλής τον Chris Martin είναι μια κακή έκδοση των U2 που θαμπώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80. Και σκέφτηκε τις πολυάριθμες επιστροφές των ξεχωριστών συγκροτημάτων που πιστεύεται ότι δεν θα επιστρέψουν ξανά στη σκηνή και τον πρόσφατο θάνατο του Αλέξανδρος Σόκολ και το προσωπικό του όραμα για την αργεντίνικη ροκ.
Αναπαράγουμε μέρος αυτής της συνέντευξης. Αν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρη τη σημείωση, Κάντε κλικ ΕΔΩ
Μέχρι ποια ηλικία μπορείς να είσαι πανκ;
Οι Violadores είναι μια ροκ ομάδα, έχει ξεπεράσει ήδη τα όρια του πανκ. Έχουμε ακόμη και πινελιές metal, brit-pop. Πες πανκ ... Ένας 50χρονος άντρας με αυτό το πανκ είναι λίγο χαζομπαμπάς.
Πέθανε ο πανκ;
Υπάρχουν ήδη πόσοι; Τριάντα κάτι χρόνια; Είναι πολύ καιρό, μια αιωνιότητα αυτό που έχει συμβεί. Μπορούμε να τον δώσουμε για νεκρό τώρα, σωστά; Αναπαύσου εν ειρήνη. Εξάλλου, απορροφήθηκε γρήγορα: οι μεγάλες εταιρείες υπέγραψαν το The Jam, το Sex Pistols, το Clash. Το σύστημα τον έφαγε. Το απορρόφησε, όπως απορροφά τα πάντα.
Ακόμα πληρώνουμε για το πολιτιστικό κοίλωμα από τη δεκαετία του '90;
Στη μουσική, αυτό είναι παγκόσμιο. Αναζητάτε νέα στυλ και δεν υπάρχουν. Look Coldplay: Το Viva la vida είναι μια κακή έκδοση του U2 από τη δεκαετία του '80. Η μουσική αρχίζει να είναι πεπερασμένη, οι χορδές επαναλαμβάνονται. Στο αργεντίνικο ροκ επίσης. Εδώ το άδειασμα δεν τελείωσε: η αεροπορική τηλεόραση στέλνει πολλά, τον κώλο, τα βυζιά, τις πόρνες.
Γιατί υπήρξε ένα «αφήστε τους όλους να φύγουν» σε πολιτικό επίπεδο και ο ισχυρισμός δεν επεκτάθηκε στα καλλιτεχνικά, στα ΜΜΕ;
Θα θέλουμε να φάμε χάλια. Όσοι δεν πληρώνουν το καλώδιο, κρεμάστε. Αυτό το θέλουμε.
Το εθνικό ροκ νομιμοποιήθηκε και τιμήθηκε. Πού ήταν ο Los Violadores μέσα σε αυτό το αφιέρωμα;
Μερικοί άνθρωποι μας σέβονται, αρχίζουν να μας εκτιμούν. Υπάρχει επίσης κάποια αντίποινα για το ότι είπαμε "δεν μαζευόμαστε πια". Σαν να είπαν «δεν τους δίνουμε περισσότερη μπάλα για ψεύτες».
¿Δεν θα ήταν βολικό να χωρίσουν το '92, όπως έκαναν, αλλά να επιστρέψουν μόνο 15 χρόνια αργότερα, με μια περιοδεία και τα πάντα;
Δεν είναι όλες οι μπάντες ίδιες και έχουν την ίδια στρατηγική. Κάποιοι είναι πιο έξυπνοι και κάποιοι πιο αδέξιοι. Είμαστε στο πλευρό της αδέξιας.
Γιατί οι συμμορίες που επιστρέφουν πρέπει να καλύψουν το χρηματικό συμφέρον;
Κοίτα, στη Λίμα είδα τους Los Cadillacs και μου φάνηκε πολύ καλή παράσταση. Δεν με νοιάζει αν το έκαναν για τα χρήματα: αν πρόκειται να κάνουν κάτι νέο στη μουσική, καλώς ήρθατε. Το Soda ήταν σαν αυτό των Pistols: πίσω χωρίς ρεκόρ, χωρίς τίποτα, ζώντας από το παλιό. Αν ζούσε ο Λούκα, πόσα γήπεδα του Ποταμού θα γέμιζε ο Σούμο; Και όμως, δύο μέρες πριν πεθάνει, παίξαμε μαζί στο Los Andes για 400 άτομα. Τώρα λείπει και ο Σοκόλ ... Ο χρόνος περνά και το ροκ διεκδικεί θύματα.
Πήγες πανκ επειδή πίστευες ότι ήταν κάτι που ο καθένας μπορούσε να παίξει;
Wasταν η ευκαιρία για όσους από εμάς δεν είχαν καταφέρει να σπουδάσουν μουσική ή είχαν μουσική οικογένεια. Αλλά δεν ήταν εύκολο να το κάνουμε. Δεν ήταν εύκολο να γράψω Repression. Μια μέρα απογοητεύτηκα από τη ζωή και άρχισα να γράφω, και αυτό γεννήθηκε. Ο πόνος δίνει πολλή δημιουργία. Πρέπει να υποφέρεις.
Υποφέρατε πολύ; Οι πανκ δεν είχαν γκρουπ;
Ναι, είχαμε. Η δεκαετία του '80 ήταν μια εποχή τρομερής πορνείας. Πολλές γυναίκες μπήκαν στα καμαρίνια, ήταν ένα βάρβαρο αστείο. Όλες οι μπάντες ήταν σε αυτό.
Οι περίφημες υπερβολές του ροκ.
Ευτυχώς, έπιασα μόνο την πλευρά του αλκοόλ. Δεν ήμουν αλκοολικός, αλλά περισσότερο από κοινωνικός πότης. Τώρα είμαι σε εξαιρετική κατάσταση: βλέπω αν είναι Μαλμπέκ και ποια χρονιά. Δίνω προσοχή στα ζευγάρια τροφίμων ... Είμαι υπέροχος .-
πηγή: Clarín