Αργότερα παραπονιόμαστε για τις μπομπίνες της ταινίας που κάνει ο ισπανικός κινηματογράφος, αλλά δεν κοιτάμε το άχυρο στα μάτια κάποιου άλλου γιατί ο αμερικανικός κινηματογράφος, όπως και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί και παγκόσμιοι κινηματογράφοι, κάνουν επίσης πολύ κακές ταινίες.
Ένα παράδειγμα άθλιας αμερικανικής ταινίας είναι το τελευταίο Έντι Μέρφι, Πιάστηκε σε ένα παξιμάδι, μια κολοσσιαία ανοησία που κόστισε περισσότερα από 40 εκατομμύρια ευρώ για να γίνει. Ακόμη και οι Αμερικάνοι έχουν καταλάβει ότι είναι πολύ κακό και έχουν συγκεντρώσει μόλις κάτι παραπάνω από 6 εκατομμύρια ευρώ στις ΗΠΑ.
Στην ταινία Έντι Μέρφι παίζει δύο χαρακτήρες. Πρώτα απ 'όλα, στην ανθρώπινη μορφή, που είναι στην πραγματικότητα ένα εξωγήινο πλοίο, και στον καπετάνιο που διευθύνει το πλοίο (άνθρωπος).
Ο στόχος αυτών των μικροσκοπικών εξωγήινων είναι να πάρουν όλο το αλάτι από τους ωκεανούς για να σώσουν τον κόσμο τους καταστρέφοντας τον δικό μας, αλλά, σιγά σιγά, το πλήρωμα μαζί με τον καπετάνιο τους θα γνωρίσουν τους ανθρώπους (με τη μορφή ενός γιου και της μητέρας του ) και το φινάλε (σιωπώ για να ξεσαλώσω την ταινία αλλά είναι λογικό πριν από ένα τόσο παιδικό σενάριο).
Επιπλέον, η ταινία δεν σώζει ούτε τα ψηφιακά εφέ που είναι πολύ άσχημα για την εποχή που ζούμε. Άρα, δεν ξέρω πού ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα.
Συνοψίζοντας. Άλλο ένα φιάσκο στην καριέρα του Έντι Μέρφι ότι σύντομα θα τον δούμε να παίρνει παλιές επιτυχίες όπως ο Σταλόνε για να ανεβάσει την καριέρα του. Είπε κάποιος Υπερντετέκτιβ στο Χόλιγουντ?