Η ταινία του John Patrick Shanley, με τη Meryl Streep και τον Philip Seymour Hoffman ως πρωταγωνιστές, με έχει θαμπώσει. Πραγματικά περίμενα πολλά από τους ηθοποιούς, αν και ελάχιστα για ένα επιχείρημα ότι, όταν παρουσιάστηκε η σύνοψη, οι υπεύθυνοι για την προώθηση της ταινίας δεν υπέστησαν μεγάλο πόνο. Ένα δράμα που είναι κάτι περισσότερο από αυτό που υποδηλώνουν οι αφίσες και οι συνόψεις, και που μας τυλίγει σε μια πραγματικότητα που είναι ήδη πολύ μακρινή σήμερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παύει να είναι πραγματικό σε πολλά περιβάλλοντα της κοινωνίας της Βόρειας Αμερικής, από ό, τι σήμερα είναι το αποτέλεσμα αυτού που ήταν.
Η ταινία περιστρέφεται συνεχώς γύρω από την αμφιβολία, όπως αποκαλύπτει ο τίτλος. Αλλά δεν είναι η αμφιβολία για το αν έκανε ή όχι ό, τι είναι ύποπτο, αλλά η αβεβαιότητα φτάνει σε ακόμη μεγαλύτερα και πιο περιεκτικά μέρη. Και είναι ότι η αμφιβολία αφορά το τι φαίνεται να είναι αληθινό, το τι πρέπει να είναι αλήθεια, την εμπιστοσύνη ή όχι, την πίστη, την αμφιβολία για το αν πιστεύουμε ή όχι, αμφιβάλλουμε για όσα λέγονται και αυτά που μένουν εκτός λόγου. Υπάρχει ένα μεγάλο σύννεφο αβεβαιότητας που περιβάλλει τα περιβάλλοντα της ταινίας και φυλακίζει κάθε έναν από τους χαρακτήρες κάτω από ένα αιώνιο «ίσως», το οποίο αναπόφευκτα καταλήγει να σπάσει κάποιον.
Μια άψογη φωτογραφία, η οποία απεικονίζει με μεγάλη δεξιοτεχνία και μια υποτιθέμενη αλήθεια (και δεν μπορούμε να πούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα) μια περίπλοκη εποχή μιας ακόμη πιο περίπλοκης κοινωνίας. Μια άψογη σκηνοθεσία, από έναν σκηνοθέτη, το όνομα του οποίου δεν ήξερα, και που τώρα ανακαλύπτει προηγούμενες ταινίες που εμπνέουν ελάχιστα, όπως «Ζωντανός »,« Κονγκό »,« Το βαλς των τουλίπας", μεταξύ άλλων. «Αμφιβολία«Διασκευάστηκε από τον ίδιο από ένα έργο του Shanley, που φέρει τον ίδιο τίτλο.
Και τι να πω για τους ηθοποιούς που δεν είναι γνωστό. Απίστευτα και τα δύο, διαθέτοντας ένα ταλέντο που τους επιτρέπει να ταλαντεύονται μεταξύ ρόλων όπως αυτοί, και άλλων όπως το "Devil wear's Prada", στην περίπτωση της Μέριλ Στριπ ή το "Capote" στην περίπτωση του Χόφμαν. Πρέπει να πω ότι πρόκειται για δύο βιρτουόζους, των οποίων η άψογη δουλειά όπως πάντα δίνει στην ταινία αυτό που δεν θα μπορούσαν να της δώσουν διαφορετικοί ηθοποιοί.
Για όσους δεν έχουν δει την ταινία, τους προτείνω πραγματικά.