Η ταινία "Η περίεργη υπόθεση του Benjamin Button«, Καταρχήν, με έχει συγκλονίσει, καθώς ξεκινάει σαν την καταστροφική ταινία»Τιτανικός«. Πηγή που χρησιμοποιείται επίσης στον κινηματογράφο της Βόρειας Αμερικής, για να πει μια ιστορία, μέσω μιας άλλης που πάντα πρωταγωνιστεί μια ηλικιωμένη γυναίκα στα μισά του δρόμου στην άλλη πλευρά. Εκείνη, ηλικιωμένη πρωταγωνίστρια, ξαπλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου με την κόρη της, βλέπει το τέλος να πλησιάζει, ενώ έξω, περιέργως, υπάρχει ένας τυφώνας να καταστρέψει τα πάντα.
Τώρα, η ταινία δεν ξεχωρίζει για αισθητική δεξιοτεχνία, ούτε καν για ηθική. Παρουσιάζεται κάτω από μια πλοκή που επικροτώ με δάκρυα στα μάτια, υποστηριζόμενη από την εξαιρετική ιστορία του εξαίρετου συγγραφέα Σκοτ Φίττζεραλντ. Θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί πολύ περισσότερα όσον αφορά τους διάφορους πόρους στο τραπέζι που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν. Μου φαινόταν ελάχιστα παιγμένο από πολλές απόψεις. Αλλά, από την άλλη, τη θεωρώ πολύ πιο ανθρώπινη από όσο μπορούσα. Δημιουργείται κάτι πολύ οικείο με τους ηθοποιούς, που νομίζω ότι ξεπερνά τα λόγια.
Η τέχνη είναι κάτι που είναι πραγματικά άψογο, όπως και οι παραστάσεις, κυρίως του Μπλάνσετ της Κέιτ, μια γυναίκα στην οποία θα έδινε τη ζωή του για το ταλέντο και την ομορφιά της. Και είναι ότι θαμπώνει με τη φυσική ικανότητα να είσαι, που πραγματικά αφήνει κάποιον έκπληκτο. Μπραντ Πιτ Δεν είναι συγκλονιστικός, αλλά είναι σωστός στον ρόλο του, αν και θα μπορούσε να δώσει περισσότερα, αν του το είχε ζητήσει ο σκηνοθέτης του. Νομίζω ότι είναι τέλειο, σε σχέση με αυτό που ποντάρει η ταινία στον εαυτό της. Περίμενα πολλά, αυτό είναι σίγουρο. Το θέμα είναι εκθαμβωτικό, αναμφισβήτητο, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είναι μια ταινία που θα μείνει στην ιστορία για τη λαμπρή προβολή της. Νομίζω ότι είναι απλά μια πολύ καλή ταινία.