Αν κάτι χαρακτηρίζεται από κάτι Το έπος της μούμιας, ειδικά το πρώτο μέρος, είναι η ανάκτηση των ταινιών περιπέτειας τύπου Ιντιάνα Τζόουνς. Το πρώτο μέρος, Η μούμια (1999), ήταν μια επιτυχία γιατί κόστισε 80 εκατομμύρια δολάρια και συγκέντρωσε μόνο 155 στις ΗΠΑ. Το δεύτερο μέρος, Η Μούμια Επιστρέφει (2001), αυξήθηκε ακόμη περισσότερο, συνολικά 202 εκατομμύρια με κόστος 98. Αλλά, το τρίτο μέρος, The Mummy: Tomb of the Dragon EmperorΠαρά το γεγονός ότι δεν ήταν κακή ταινία, ήταν αυτή που κέρδισε το λιγότερο στις ΗΠΑ από όλα, μόνο 102 εκατομμύρια δολάρια και ήταν αυτή που κόστισε τα περισσότερα 145 εκατομμύρια.
Όμως, πρέπει να πω υπέρ του ότι στον υπόλοιπο κόσμο ήταν επιτυχημένη και ανέκτησε την επένδυση για αυτό που μπορούμε να περιμένουμε, σε λίγα χρόνια, ένα τέταρτο.
Λοιπόν, βάζοντας τις φιγούρες στην άκρη, το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει σε αυτό το τρίτο μέρος της Μούμιας είναι ότι ο ρόλος της γυναίκας του Μπρένταν Φρέιζερ δεν παίζεται πλέον από τη Ρέιτσελ Βάις αλλά από τη Μαρία Μπέλο. Και, νομίζω ότι η Ρέιτσελ λείπει, αλλά φαίνεται ότι η ηθοποιός αποφάσισε να μην ξαναβιώνει εφιάλτες για μούμιες, ε, χε.
Όσο για το σενάριο, προσφέρει αυτό που θα περιμένατε από μια αμερικανική περιπέτεια blockbuster: δράση και υπέροχα ψηφιακά εφέ.
Αυτή τη φορά τον ρόλο του κακού, δηλαδή της μούμιας, παίζει ο Jet Li, αν και δεν μας προσφέρει πολλές μάχες σώμα με σώμα που είναι δικές του. Τα ψηφιακά εφέ δεν τον άφησαν να δώσει πολλές κλωτσιές στο πλατό.
Για τα υπόλοιπα, ο Brendan Fraser (Rick O'Coonell), παίζει τον τυπικό του ρόλο ως όμορφος, μυώδης, ανόητος (βλ. Επίσης Ταξίδι στο κέντρο της γης ή Γιώργος της ζούγκλας).
Αφού παρακολουθήσαμε το τέλος της ταινίας, μπορεί να σκεφτούμε όπως στην τελευταία ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς, ότι το ρόλο του ήρωα θα μπορούσε να παίξει ο γιος του πρωταγωνιστή.