Ο Eduardo Garé και ο Eduardo Espinilla σε μια σκηνή από τους «Cobardes».
00:20
- (...) γερό χέρι, σου είπα...
- Κοιτάξτε Μανόλο, έδωσα εξετάσεις για να διδάξω ιστορία, όχι για να ενεργώ ως αστυνομικός. Θα πρέπει να έχουμε ένα δυνατό χέρι με τους γονείς. Έχετε δει κανένα σύλλογο ασθενών που μπαίνουν στο χειρουργείο για να πουν στον χειρουργό πώς να χειρουργήσει; Δεν έχει δικαίωμα? Λοιπόν, μερικοί γονείς αποφασίζουν πώς πρέπει να είναι η πειθαρχία στα κέντρα, και εμείς η τελευταία μαϊμού...
00:30
- Φυσικά, φυσικά, είναι πολλά και κάποιος θα έπρεπε να είναι ο Spiderman για να τα τελειώσει όλα. Άλλοι περιμένουν να είσαι πιο δυνατός, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να είσαι ο πιο έξυπνος. (…) Γιατί η εξυπνάδα δεν είναι άφθονη.00:37
- Ακολουθώντας τους κανόνες του ινστιτούτου αποφασίσαμε να διώξουμε τον γιο σας για δύο ημέρες.
- Σωστά... Αλλά θα υπάρχει άλλος τρόπος να το λύσουμε, σωστά;
- Είναι σοβαρό παράπτωμα, δεν έχω εναλλακτική.
- Φανταστείτε το καφέ... Θέλω να πω ότι δουλεύουμε κι εγώ και η γυναίκα μου, πώς θα τα πάμε με το παιδί τις μέρες που δεν μπορεί να έρθει στο μάθημα;
01:02
- Ο πατέρας μου είναι αφοσιωμένος στην εγκατάσταση συναγερμών. (Γέλια από τους υπόλοιπους) Και το κάνει γιατί οι άνθρωποι φοβούνται, φοβούνται ότι θα τους κλέψουν ή θα τους βλάψουν. Τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν ληστευτεί ποτέ και δεν τους έχει γίνει τίποτα, αλλά κάθε μέρα υπάρχουν περισσότεροι που βάζουν συναγερμό (…). Και δεν έχει σημασία αν έχεις συναγερμό, γιατί όταν φοβάσαι κανείς δεν τον ακούει.
Αυτά που μόλις διάβασες είναι τέσσερις σκηνές επιλεγμένες από την ταινία μεγάλου μήκους "Δειλοί" και τα πρακτικά της κασέτας στην οποία εμφανίζονται. Μου τράβηξαν ιδιαίτερα την προσοχή και με έκαναν να σκεφτώ πολύ το σημερινό μας εκπαιδευτικό σύστημα, από τη σκοπιά των José Corbacho και Juan Cruz, σκηνοθέτες της ταινίας. Στην ερμηνευτική πανεπιστημιούπολη: Lluís Homar (Guillermo), Elvira Mínguez (Merche), Paz Padilla (Magda), Antonio de la Torre (Joaquín), Javier Bódalo (Chape), Eduardo Espinilla (Guille), Eduardo Garé (Gaby), Ariadna Gaya (Carla).
Η σύνοψη της ταινίας αφηγείται την ιστορία της Γκάμπι, ένα δεκατετράχρονο αγόρι που φοβάται να πάει σχολείο. Ίσως ο φόβος του να οφείλεται στον Γκιγ, έναν συμμαθητή του, ο οποίος με τη σειρά του φοβάται να απογοητεύσει τον πατέρα του. Αλλά και οι γονείς της Γκάμπι και του Γκιγ είναι επίσης φοβισμένοι. Ο Χοακίν, ο πατέρας της Γκάμπι, φοβάται μήπως χάσει τη δουλειά του και η Μέρσε, η μητέρα της, φοβάται ότι η οικογένειά της θα καταρρεύσει. Ο Γκιγιέρμε, ο πατέρας του Γκιγιέρ, φοβάται τη δύναμη που τον περιβάλλει και η Μάγδα, η μητέρα του, φοβάται να μη γνωρίσει τον δικό της γιο.Και μετά είναι ο Σιλβέριο, ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας, που δεν φοβάται τίποτα. Λοιπόν... ίσως ο Θεός. Και εσύ? Τι φοβάστε?
Η ταινία μας βυθίζει στο πρόβλημα της αγωνίας των παιδιών που κακοποιούνται από τους συνομηλίκους τους, του φόβου που εγκαθίσταται στη ζωή του και τον κάνει να αυτοαπορροφάται, με ήθος, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας αν θέλουμε να τους ξεπεράσουμε. Αλλά δεν είναι εύκολο, και μερικές φορές είναι δύσκολο να πάρεις τη σωστή απόφαση.
Εξίσου ή πιο σημαντικά θέματα είναι οι χαρακτήρες των γονέων, τόσο των γονέων του κακοποιημένου όσο και των γονέων του θύτη. Το πρώτο για να μην γνωρίζετε καλά τι συμβαίνει στο παιδί σας, υπάρχει α μεγάλο πρόβλημα επικοινωνίας και η δεύτερη με δύο πτυχές, αφενός τη μητέρα (μια τρομερή και εκπληκτική ερμηνεία του Paz Padilla) που δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει αυτό που συμβαίνει και από την άλλη ο πατέρας (Lluís Homar) που πιθανότατα θα τον χειροκροτούσε αν αυτός το έκανε.
Ένα άλλο θέμα που φαίνεται είναι το πρόβλημα που υπάρχει στα κέντρα σχετικά με το εμπιστοσύνη που έχουν οι γονείς για τους δασκάλους (Αυτή η ανάρτηση ξεκίνησε με αυτή την παράγραφο), και αφού δεν έχουν καν χρόνο να φροντίσουν τα παιδιά τους, "πώς θα τα πάμε με το παιδί τις μέρες που δεν μπορεί να έρθει στο μάθημα;" ...
Μια ταινία στην οποία οι «Δειλοί» εμφανίζονται όλοι, από τη μητέρα μέχρι τον εκφοβισμένο και από τον νταή μέχρι τον πατέρα. Αντανάκλαση της δειλίας που επικρατεί στην κοινωνία μας, σε αυτή την περίπτωση επικεντρώθηκε στον εκφοβισμό. Ατυχώς το box office δεν συνόδευσε αυτήν την πρόταση του 2008, που άξιζε την εύνοιά του.
Περισσότερες πληροφορίες - Τα 10 φιάσκο του box office του 2008
Πηγή - Οι δεινόσαυροι έχουν επίσης ένα blog