Πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν ο Ciro Pertusi, τραγουδιστής του Επίθεση77 σχεδόν από τις απαρχές του, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το συγκρότημα αναφοράς του αργεντίνικου πανκ, πολλοί φαντάζονταν ότι η σόλο καριέρα του ήταν στα σκαριά. Ωστόσο, οι προβλέψεις μεγάλου μέρους του Τύπου απορρίφθηκαν γρήγορα, από τότε Δεν άργησε ο Pertusi να βρει συμμάχους για ένα νέο έργο.
Για εκείνους τους μήνες, Raymond Fajardo, ντράμερ του εναλλακτικού συγκροτήματος που σημάδεψε ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του '90 στην Αργεντινή, Ο άλλος εγώ, Έφυγε επίσης από τις τάξεις του συγκροτήματος με επικεφαλής τους αδερφούς Aldana, αναζητώντας νέες μουσικές κατευθύνσεις.
Η φιλία μεταξύ του Attaque και του El otro yo είχε ήδη αποδώσει σε εκείνη την περιοδεία στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν ο πρώτος κάλεσε τους από το Temperley σε μια περιοδεία σε όλη τη χώρα. Όταν αναζητάτε μέλη για αυτό το νέο έργο, Ο Περτούζι δεν δίστασε να καλέσει τον Φαγάρντο, μια πρόσκληση που ο Ρέι δεν μπορούσε να αρνηθεί.
Λίγους μήνες αργότερα, Το συγκρότημα συμπλήρωσε ο Pichu Serniotti, πρώην κιθαρίστας των Cabezones, και ένας παλιός γνώριμος των Pertusi: ο Mauro Ambesi, ο οποίος ήταν μπασίστας των Romanticistas Shaolin., το έργο του Federico Pertusi, αδερφού του Ciro.
Με το μέτωπο ήδη οπλισμένο, έμεινε μόνο να οριστεί το όνομα, το οποίο δεν άργησε να έρθει. ΠακέτοΣύμφωνα με τα λόγια του Pertusi, προήλθε με μετάγγιση, αναφερόμενος στην πράξη της συνεύρεσης και της σχέσης ως σύνολο. Πολύ γρήγορα, άρχισαν να δουλεύουν μαζί Jim Wirt, διάσημη παραγωγός που συνεργάστηκε με Ζωντανά, Incubus, και το ίδιο Attaque 77, και αυτό έφερε στο προσκήνιο το λυσσασμένο καύχημα των κιθάρων. Σε λίγο, το ομώνυμο άλμπουμ με 16 τραγούδια τελείωσε η ηχογράφηση και έμειναν μόνο οι τελευταίες πινελιές.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες του 2010, με Αντίο (μια ολόκληρη διακήρυξη αρχών) ως η πρώτη περικοπή διάδοσης με την οποία η Jauría έγινε επίσημα γνωστή. Με στίχοι που ακολουθούν το πιο επαναστατικό punk tonic και δεν απογοητεύουν τους πιο έμπειρους στο είδος, Πακέτο φαίνεται να ακολουθεί το μονοπάτι του πιο στοχαστικού και ερωτηματικού punk-rock, εκείνου που πρότειναν οι Clash από την ίδρυσή τους, με έναν σφιχτό και ακριβή ήχο που δείχνει την παλαιοπραγία των μελών τους.