7ταν στις 1999 Μαρτίου XNUMX όταν αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του σπουδαία, σπουδαία έργα, όπως «2001: A Space Odyssey »,« A Clockwork Orange »,« Eyes Wide Shut »,« Barry Lyndon», μεταξύ πολλών άλλων.
Όντας αυτό για κάποιους Kubrik συνειδητοποίησε μόνο 13 ταινίες μεγάλου μήκους, το θεωρώ ανεκτίμητο στη σημαντική του καριέρα, και μεγάλο αριθμό έργων. Επειδή δεν είναι κανένας σκηνοθέτης που προσφέρεται σήμερα να έχει περίπου 10 ταινίες στη ζώνη του, μπορεί να καυχηθεί ότι έχει φτιάξει καθεμία από αυτές στην τελειότητα. Και είναι ότι ο Κιούμπρικ έκανε τέχνη στο υψηλότερο επίπεδο σε κάθε του ταινία.
Ο Κιούμπρικ ήταν ένας από τους λίγους που πέτυχαν πραγματικό απόλυτο έλεγχο στα έργα του, γράφοντας, σκηνοθετώντας και μοντάροντας κάθε μία από τις ταινίες. Και κερδίζοντας, σε κάθε εικόνα που επιτυγχάνεται, σε κάθε καρέ, σε κάθε σκηνοθετημένο ηθοποιό, έναν αντίκτυπο, μια πρωτοτυπία και μια τεχνική καινοτομία που κανείς δεν κατάφερε να ταιριάξει με την πάροδο του χρόνου. Όντας καλτ σκηνοθέτης σήμερα, απέσπασε 27 υποψηφιότητες για Όσκαρ για τις ταινίες του, τέσσερις από αυτές για την καλύτερη σκηνοθεσία, αποκτώντας συνολικά 9 βραβεία.
Πολλοί από εκείνους που συνεργάστηκαν μαζί του ήξεραν πώς να τον χαρακτηρίσουν ως ρατσιστή, φαλλοκράτη και σκυθρωπό, αλλά η οικογένεια και οι φίλοι του δεν δίστασαν ποτέ να τονίσουν το χιούμορ του και την ευκολία συναλλαγής του. Όντας απρόθυμος στο κοινωνικό επίπεδο που του έδωσε η μεγάλη του φήμη, βασίστηκε στην κακή του διάθεση για να αποφύγει να δώσει συνεντεύξεις ή να γίνει γνωστός μέσω δημόσιων μέσων ενημέρωσης. Έκανε μόνο ταινίες και έδειξε ότι ήταν λάτρης της τζαζ, του σκακιού και της φωτογραφίας.
Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ήταν «Φόβος και επιθυμία«, Το 1953, το οποίο ακολούθησε«Το φιλί του δολοφόνου«, Το 1955. Το '56 έγινε γνωστός με«Τέλεια ληστεία«, Αρχίζοντας να σκιαγραφεί το κινηματογραφικό του στυλ. Και πήρε τον τίτλο του "cult director" μόνο το '57, με "Μονοπάτια της δόξας«Βασισμένο σε μια φράση από το ποίημα του Τόμας Γκρέι, και με πρωταγωνιστή τον Κερκ Ντάγκλας.
«Σπάρτακος»Nextταν το επόμενο έργο του, το 1960, που πραγματοποιούσε μια πραγματική επιτυχία, αλλά δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες του. Αφού μετακόμισε στο Λονδίνο, γύρισε την πρώτη του βρετανική ταινία, «Lolita«, ´62, και βασισμένο στο μυθικό μυθιστόρημα του Ναβόκοφ. Στη συνέχεια, το '64, έκανε πρεμιέρα στην πρώτη του κωμωδία, «Κόκκινο τηλέφωνο: πετάμε στη Μόσχα;«. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια ήταν τα πιο σημαντικά στην καριέρα του, καθώς ο Κιούμπρικ παρέμεινε βυθισμένος στον κόσμο των γυρισμάτων μιας ταινίας που θα σηματοδοτούσε την ιστορία για πάντα. «2001: Μια Οδύσσεια του Διαστήματος«, Πρεμιέρα το 1968, φέρνοντας μαζί του την πιο πρωτοποριακή ματιά στο μέλλον. Και για να συνεχίσει την αμφιλεγόμενη φήμη του σκηνοθέτη, έκανε μια άλλη μεγάλη προσαρμογή το 1971, «Το μηχανικό πορτοκαλί«Το οποίο ήταν ένα εμπορικό σήμα στην ιστορία των τεχνικών καινοτομιών. «Μια ταινία μοιάζει ή πρέπει να είναι περισσότερο με μουσική παρά με μυθοπλασία. Θα πρέπει να είναι μια εξέλιξη των διαθέσεων και των συναισθημάτων«, Επιβεβαίωσε ο Κιούμπρικ για την ταινία του και ολόκληρη την καριέρα του. Μετά από μια τέτοια ταινία, ακολούθησαν ταινίες πραγματικά πολύ διαφορετικής αισθητικής, όπως «Barry Lyndon«, Το 1975 και«Η λάμψη»Το 1980. Μετά από αυτήν την ταινία, ο Κιούμπρικ άνοιξε επτά χρόνια παύσης στην καριέρα του και μετά επέστρεψε με«Το μεταλλικό μπουφάν«, Και τέλος, το 1999, με«Τα μάτια είναι καλά κλειστά".
Ένας σκηνοθέτης που είχε καθαρά εμμονή με την τεχνική τελειότητα, καθώς και την εξαγωγή του συμβολικού και φιλοσοφικού επιπέδου από τα στοιχεία και τις ιστορίες. Ένας σκηνοθέτης που παρά τον θάνατό του, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους πιο ενάρετους σεναριογράφους, σκηνοθέτες, μουσικοσυνθέτες και συντάκτες στην ιστορία του κινηματογράφου.