Αυτή η ταινία με τον αέρα ενός ψυχολογικού θρίλερ και συγκεκριμένων επιστημονικών φαντασιών παραμένει ένα μάλλον φτωχό μελόδραμα λόγω των συνεχών ασυνέπειων του σεναρίου και της απροθυμίας εκμετάλλευσης ενός καβγά που θα μπορούσε να είχε ως αποτέλεσμα μια ταινία, τουλάχιστον, περίεργη.
Πρόκειται για μια ταινία που βασίζεται στη λειτουργία της δικής της δομής, πολύ σε στιλ Πιάστηκε εγκαίρως, Το ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ της ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ ή ακόμη Ανοιξε τα μάτια σουΤο Όπως και στα προαναφερθέντα, ο θεατής συνοδεύει τον πρωταγωνιστή μέσα από μια σειρά γεγονότων στα οποία η δομή του χρόνου και της πραγματικότητας διασπάται ή / και παραμορφώνεται με το επακόλουθο ανασταλτικό αποτέλεσμα και την επιθυμία να μάθει τι συμβαίνει πραγματικά. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι, τη στιγμή που ο θεατής έχει επίγνωση του μηχανισμού της ταινίας και συνειδητοποιήσει ότι ο χαρακτήρας δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, υπάρχει μια απόσταση μεταξύ των δύο που αναπόφευκτα μειώνει το ενδιαφέρον προς ό, τι μετράται. Επιπλέον, δίνει την αίσθηση ότι για τον σκηνοθέτη Mennan Yapo είναι πολύ πιο σημαντικό να δείξει τις αναφορές που δείχνουν ότι συμβαίνει κάτι περίεργο (ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή που δεν θυμάται, ένα σημάδι που εξαφανίζεται, ένα χαρτί που εμφανίζεται στον κάδο απορριμμάτων) και στη συνέχεια καλύψτε τα για να επιλύσετε με λογικό και δυναμικό τρόπο κάθε μία από τις συγκρούσεις που προκύπτουν από το κύριο πρόβλημα.
Αν πρέπει να είμαι ειλικρινής, το βρήκα πολύ πιο διασκεδαστικό από τη στιγμή που αποφάσισα να το δω σαν να είναι μια κωμωδία αφού οι πόροι που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία σασπένς (επανάληψη, παρεξηγήσεις, προσμονή) είναι πολύ χαρακτηριστικοί της κωμωδίας. Είναι πολύ αστείο που η Σάντρα Μπούλοκ ξυπνά βλέποντας ότι μια μέρα ο άντρας της είναι ζωντανός, η άλλη νεκρή, η άλλη ζωντανή ... χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει ενώ οι άλλοι την κοιτούν σαν να ήταν εντελώς τρελή. Ποιός ξέρει? Maybeσως τελικά προαίσθημα αποδεικνύεται η πιο λεπτή κωμωδία θρίλερ που καμουφλάρεται στην ιστορία της ταινίας.