Μάρτιν Σκορσέζε Ξεκίνησε δυνατά τη χρονιά, παρόλο που είχε ήδη φτάσει σε ηλικία, τίποτα δεν τον εμπόδιζε να έχει υψηλό ποσοστό γυρισμάτων.
Το 2001 το πάθος του για τον κινηματογράφο τον οδήγησε να γυρίσει τη συναυλία για τη Νέα Υόρκη: τη γειτονιά, μια συναυλία φόρο τιμής σε όσους πέθαναν στο Επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, που έλαβε χώρα στο Madison Square Garden στις 20 Οκτωβρίου 2001.
Ένα χρόνο αργότερα παρουσιάζει το "Συμμορίες της Νέας Υόρκης”, Μια ταινία που ξεκίνησε ως μεγάλο φαβορί στα Όσκαρ με 10 υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Σκορσέζε καλύτερης σκηνοθεσίας. Τέλος, ηχηρή αποτυχία με τη μη λήψη αγαλματιδίων. Αυτή η ταινία ήταν η πρώτη συνεργασία με τον νέο του ηθοποιό φετίχ Λεονάρντο Ντι Κάπριο, με τον οποίο συνεργάζεται ξανά σε αρκετές περιπτώσεις.
"Ο Μάρτιν Σκορσέζε παρουσιάζει τα μπλουζ«Είναι η επόμενη δουλειά του. Μια τηλεοπτική σειρά για την ιστορία των μπλουζ, σε επτά κεφάλαια που γυρίστηκαν από επτά διαφορετικούς σκηνοθέτες. Ο Μάρτιν Σκορσέζε είναι υπεύθυνος παραγωγής και ο ίδιος σκηνοθετεί το πρώτο επεισόδιο που ονομάζεται «Homesickness».
Το 2004 απέτισε φόρο τιμής στη σπουδαιότερη γυναίκα στην Αμερική, Το άγαλμα της ελευθερίας στο ντοκιμαντέρ «Lady by the sea: the statue of liberty». Μια ταινία που δείχνει τι σημαίνει το μνημείο για τους Αμερικανούς και τι σημαίνει μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
"Ο αεροπόροςΤον πήγε πίσω στην τελετή των βραβείων Όσκαρ το 2004, ξανά σε συνεργασία με τον ηθοποιό Λεονάρντο Ντι Κάπριο.
Η βιογραφική ταινία για τον εκατομμυριούχο Howard Hughes Του χάρισε την τέταρτη υποψηφιότητά του για την καλύτερη σκηνοθεσία, αλλά για άλλη μια φορά έμεινε χωρίς το αγαλματίδιο. Αν και αυτή τη φορά η ταινία κέρδισε πέντε βραβεία από τα έντεκα στα οποία επέλεξε.
Στις 5 Ιανουαρίου 2005, η γαλλική κυβέρνηση του παρέδωσε το Λεγεώνα Ντ για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Την ίδια χρονιά γύρισε το «No direction home», ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη φιγούρα του Bob Dylan, από τα παιδικά του χρόνια μέχρι που έγινε σταρ, με διάρκεια τρεισήμισι ώρες.
Το 2006, η Ακαδημία του Χόλιγουντ έπρεπε τελικά να παραδοθεί στον Μάρτιν Σκορσέζε και να του απονείμει το Όσκαρ που του χρωστούσε. Ήταν για το «The Departed», μια κασέτα που κυλούσε, πάλι, με Λεονάρντο Ντι Κάπριο ως ένας από τους πρωταγωνιστές.
Η ταινία, ένα ριμέικ της ταινίας του Χονγκ Κονγκ "Infernal affairs" των Lau Wai Keung και Alan Mak, έλαβε επίσης το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, η καλύτερη ταινία και άλλες δύο.
Το 2007 γύρισε το «La clave reserva», ένα διαφημιστικό σποτ για την εταιρεία cava Freixenet, αποτίοντας φόρο τιμής στους ταινία Χίτσκοκ «Ο άνθρωπος που ήξερε πάρα πολλά».
Το "Shine a Light" το 2008 είναι ένα ντοκιμαντέρ για την περιοδεία του Οι Rolling Stones στο οποίο ο Μάρτιν Σκορσέζε τα ηχογράφησε για να δείξει στο κοινό τη ζωή των καλλιτεχνών.
Ο Μάρτιν Σκορσέζε ξεκίνησε τη χρονιά δυνατά, παρόλο που είχε ήδη μια ηλικία, τίποτα δεν τον εμπόδιζε να έχει υψηλό ποσοστό γυρισμάτων.
Το 2001 το πάθος του για τον κινηματογράφο τον οδήγησε να γυρίσει το «The Concert for New York City: the Neighbourhood», μια συναυλία προς τιμήν εκείνων που έχασαν τη ζωή τους στην επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, που έλαβε χώρα στο Madison Square Garden στις 20 Οκτωβρίου 2001.
Ένα χρόνο αργότερα παρουσίασε το «Gangs of New York», μια ταινία που ξεκίνησε ως μεγάλο φαβορί στα Όσκαρ με 10 υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Σκορσέζε για την καλύτερη σκηνοθεσία. Τέλος, ηχηρή αποτυχία με τη μη λήψη αγαλματιδίων. Αυτή η ταινία ήταν η πρώτη συνεργασία με τον νέο του ηθοποιό φετίχ Λεονάρντο Ντι Κάπριο, με τον οποίο συνεργάζεται ξανά σε αρκετές περιπτώσεις.
Το «Martin Scorsese presents the blues» είναι η επόμενη δουλειά του. Μια τηλεοπτική σειρά για την ιστορία των μπλουζ, σε επτά κεφάλαια που γυρίστηκαν από επτά διαφορετικούς σκηνοθέτες. Ο Μάρτιν Σκορσέζε είναι υπεύθυνος παραγωγής και ο ίδιος σκηνοθετεί το πρώτο επεισόδιο που ονομάζεται «Homesickness».
Το 2004 απέτισε φόρο τιμής στη μεγαλύτερη γυναίκα στην Αμερική, το Άγαλμα της Ελευθερίας στο ντοκιμαντέρ «Lady by the sea: the statue of liberty». Μια ταινία που δείχνει τι σημαίνει το μνημείο για τους Αμερικανούς και τι σημαίνει μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Το «The Aviator» τον πήγε πίσω στην τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ το 2004, ξανά σε συνεργασία με τον ηθοποιό Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Η βιογραφική ταινία για τον εκατομμυριούχο Χάουαρντ Χιουζ του χάρισε την τέταρτη υποψηφιότητά του για την καλύτερη σκηνοθεσία, αλλά για άλλη μια φορά έμεινε χωρίς το αγαλματίδιο. Αν και αυτή τη φορά η ταινία κέρδισε πέντε βραβεία από τα έντεκα στα οποία επέλεξε.
Στις 5 Ιανουαρίου 2005, η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το βραβείο Légion d' Honneur για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Την ίδια χρονιά γύρισε το «No direction home», ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη φιγούρα του Bob Dylan, από την παιδική του ηλικία μέχρι να γίνει σταρ, διάρκειας τρεισήμισι ωρών.
Το 2006, η Ακαδημία του Χόλιγουντ έπρεπε τελικά να παραδοθεί στον Μάρτιν Σκορσέζε και να του απονείμει το Όσκαρ που του χρωστούσε. Ήταν για το «The Departed», μια ταινία που γυριζόταν, πάλι, με έναν από τους πρωταγωνιστές τον Λεονάρντο Ντικάπριο. Η ταινία, ένα ριμέικ της ταινίας του Χονγκ Κονγκ «Infernal affairs» των Lau Wai Keung και Alan Mak, έλαβε επίσης το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, ένα καλύτερης ταινίας και δύο ακόμη.
Το 2007 γύρισε το «La clave reserva», ένα διαφημιστικό σποτ για την εταιρεία cava Freixenet, αποτίοντας φόρο τιμής στην ταινία του Χίτσκοκ «Ο άνθρωπος που ήξερε πάρα πολλά».
Το "Shine a Light" το 2008 είναι ένα ντοκιμαντέρ για την περιοδεία των Rolling Stones στην οποία ο Μάρτιν Σκορσέζε τα ηχογράφησε για να δείξει στο κοινό τη ζωή των καλλιτεχνών.