Şili Yeni bir sinemayla, deneysel bir sinemayla, birçok yönden komşu ulusların formüllerini tekrar eden, birçok yönden kaçınılmaz olarak karanlık bir zorluklar çukuruna düşen samimi bir sinemayla şaşırtıyor.
seni seviyorum anne adlı çok genç bir yönetmenin tez çalışmasıdır. Elisa İlyas, senaryoyu da yazan. Film, gösterimin başında sunduğu şekliyle, teknik malzemelerle yapılan deney arayışının ve onları hikayenin hizmetine sunmanın sonucudur. Ve bu açıdan, projeyi tebrik etmeliyim, çünkü teknik deneylerin yanı sıra, manzaranın farklı dokularını ve benzeri kaynakları araştırmak için fotoğraf çalışmasından dolayı muhteşem oldu. Hem havlu, ayna, taş gibi unsurları çerçevelerken hem de eserde karakterlerin bakış açısından izleyicide bir sansasyon yaratmak için teknik kullanım kapasitesinde büyük bir virtüözlük sergilemiştir. bu şekilde tasvir edilir.
Şimdi, argüman söz konusu olduğunda, kişisel olarak, bir hikayenin dayanması gereken iki ayağından birinin eksik olduğunu düşünüyorum. Tarih olmayan bir hikaye var, karakterlerin taşıdığı bir hikaye var ama bu da hikaye olmaktan çıkıyor. Eliash bu konuda net olsaydı, bunu bu kadar net bir şekilde yansıtabileceğini sanmıyorum. Şimdi, bunun bariz bir eleştiri olarak anlaşılmasını istemiyorum, daha çok anlatılanı takdir etmenin bir yolu olarak anlaşılmasını istiyorum. Bence kötü bir film değil ama izlemesi zor bir film. Bir temsilcinin gösterimin başında söylediğine göre, bunun gibi Festivallerde izlenebilen ve aynı jüri üyelerini memnun eden film türü.
Deneysel filmlere verilen açıklık derecesinin ve yetenekli olmalarına rağmen çok deneyimsiz girişkenlerin, bu filmin Festival'de işgal ettiği yerin ilginç olduğunu düşünüyorum. gerçekten bağımsız sinema ve yeni, gerçekten yeni, çok fazla. Film endüstrisinin bu çok zor dünyasında çıkış yapan film yapımcılarına verilen site çok değerli olduğundan, bir izleyici kadar, geleceğin senaristi olarak gerçekten çok değer veriyorum.