Mówi, że długo czekał na zrobienie filmu, że był bardzo skomplikowany, bardzo drogi. Czy to oznacza odrzucenie naturalnych planów, w jakich planach studyjnych był stan filmu?
Wkładka istniała już na celuloidzie, ale była bardzo droga. Proces polega na filmowaniu na kolorowym tle, które nie pojawia się na filmie. Okropny niebieski lub zielony. To nie jest tkanina tła. W tej technice zainteresowało mnie to, że możemy wejść na plan, że są widoki perspektywiczne, że możemy przejść przez wejścia, że widzimy ludzi w oknach. Tym, co w tym czasie nie zostało do końca zrobione, był kinescoping, który polega na przeciąganiu wideo na film, usuwaniu wszystkich linii. Teraz przechodzimy bezpośrednio z wideo do filmu bez pośrednictwa projekcji.
W filmie jest coś bardzo mocnego, to rekonstrukcja doznań. Zwłaszcza w scenie, w której dwie kobiety oglądają egzekucję króla na Place de la Concorde, ze szczytu Meudon. Czy myślisz, że naprawdę możemy zobaczyć i usłyszeć śmierć Ludwika XVI z miejsca, w którym się znajdują?
Zacząłem od książki, w której mówi: Meudon leży na wzniesieniu, wspiąłem się na nią. Niebo wydawało się uczestniczyć w pojedynku. Inni też tak mówili, to był szczególnie złowieszczy dzień. Mówi: przez lornetkę moglibyśmy zobaczyć Plac Ludwika XV. Obecnie z Meudon nic nie widzimy, bo są budynki. Z Place de Louis XV, to znaczy z Place de la Concorde, również nic nie widzimy. Odległość wynosi 7 km. jak ptak. Zawsze lubiłem rzeczy precyzyjne. Rzeczywiście, z tarasu Château de Meudon, gdzie umieściłem scenę, możemy zobaczyć Dome des Invalides, Notre-Dame, Panteon, a zwłaszcza dziś Wieżę Eiffla. Czy możemy zobaczyć, czy istnieje świat, czy nie? Być może W każdym razie mówi: „Widzę niebieski i czerwony”. Jest bardzo niejasny. Czy możemy coś usłyszeć? Gdyby wiał północny wiatr, dźwięki mogły być nieco wyraźniejsze. Dźwięki, które do nas docierają, niekoniecznie są dźwiękami Concorda. Może to być rodzaj łańcucha: ludzie słysząc wystrzały armat mogą zacząć krzyczeć. Więc nie jest to całkowicie niewiarygodne. (…)
Deklaracje zebrane przez Stephane Bouquet, Patrice Blouin, Charles Tesson
Cahiers du cinéma, lipiec-sierpień 2001
W celu zapoznania się z pełnym raportem strona jest to, gdzie rozwój sztuki malarskiej niesamowitego Erica Rohmera nabiera sensu. Prawdziwym kinomanom i miłośnikom sztuki we wszystkich jej płaszczyznach polecam przeczytanie całego artykułu.