Jest to jedna z najbardziej udanych serii literackich XX wieku. Pierwszy numer opublikowany w 2011 roku pozostawił po sobie rekord najszybciej sprzedających się książek w miękkiej okładce, do tej pory w rękach Harry Potter.
50 odcieni szarości to jedna z tych sag, zarówno pisanego, jak i kinematograficznego, o którym jeszcze długo będziemy rozmawiać.
Od fanfiction do bestsellera
Pomimo imponujących liczb pozostawionych przez cztery opublikowane do tej pory książki, wielu krytyków i zapalonych czytelników nie jest zbyt zadowolonych, że ten wszechświat nosi przymiotnik „literacki”.
Jej pisarka, Brytyjka Erika Leonard Mitchel, znana publicznie pod pseudonimem EL James, zostaje zapytana o to, że nie napisała oryginalnego opowiadania. 50 odcieni szarości urodził się jako „fanfiction” Zmierzch, kolejna seria książek równie udana wśród publiczności, jak kwestionowali ją krytycy.
Już we wczesnych tekstach główni bohaterowie nazywali się Edward Cullen i Bella Swan. Ale pochodna historia wywarła taki wpływ, że szybko się rozrosła, zyskując niezależność i własną tożsamość.
Czasami sama Stephenie Meyer miała coś do powiedzenia na temat pana Graya. Autor sagi Zmierzch Zauważył, że chociaż gatunek erotyczny nie był jego mocną stroną, uważał dzieło napisane przez Jamesa na podstawie jego pracy za „świetne”.
Marketing wirusowy
Po wstrząsaniu opinią publiczną na kilku stronach fanfiction, James opublikował swoją historię za pośrednictwem własnej strony; wpływ był szybki. Plotka o historii z dużą zawartością erotyczną BDSM rozeszła się lotem błyskawicy.
Wszystko to zwróciło uwagę małych wydawnictw, które dostrzegły w tym nowym uniwersum wielką szansę biznesową. Australijskiej kawiarni The Winters' udało się zdobyć pierwsze prawa do dystrybucji. Został wydany jako książka elektroniczna i w formacie do druku na żądanie.
Brak budżetu na prowadzenie promocyjnej kampanii medialnej, jego sukces zawdzięczał wyłącznie „poczcie pantoflowej”. Wielu ekspertów od marketingu i reklamy ukuło mu przydomek pierwszy wielki hit marketingu wirusowego.
Porno dla mam?
Niegdyś Bestseller i znany praktycznie na wszystkich kontynentach, agencje informacyjne oceniły to jako „porno dla mam”. Stało się tak, ponieważ badania wykazały, że większość czytelników stanowiły mężatki, starsze niż 30 lat.
Jak to wydaje się naturalne, gdy ta klasa produktów kulturowych ma duży wpływ społeczny, kontrowersje wokół 50 odcieni szarości oni zawsze byli w pobliżu. Zakazane i cenzurowane w niektórych miejscach; przesłuchiwany za pokazywanie uległego i niewolniczego wizerunku kobiet w odniesieniu do seksu.
Chociaż są też tacy, którzy celebrują swoje wtargnięcie w zbiorową wyobraźnię. Dla niektórych seksuologów ta lektura obudziła w wielu kobietach pożądanie seksualne, o którym zapomniały. Uważają, że kobiety muszą fantazjować, a także wejść w erotyczny, niemal pornograficzny świat, przeznaczony wyłącznie dla nich.
50 odcieni szarości w kinie
Nie minęło dużo czasu, zanim przygody pana Graya i nieświadomej Anastasii Steele trafiły na duży ekran.. Gdy tylko bomba wybuchła, kilka hollywoodzkich studiów i domów produkcyjnych ubiegało się o prawa do kręcenia historii.
Ostatecznie Focus Faktura uzyskała licencje produkcyjne, a Universal Studios licencje marketingowe i dystrybucyjne. Część umowy pozwoliła Jamesowi uzyskać pewną kreatywną kontrolę w filmie.
Do głównych ról zrekrutowano Dakotę Johnson i Charliego Hunnama.. Wtedy fani dawali się mocno odczuć. Chociaż kobiecy zespół nie generował, przynajmniej początkowo, ani zimna, ani upału, odrzucenie w wyborach Hunnam wywołało niemal jednogłośną odmowę.
Tuż przed rozpoczęciem zdjęć sam aktor ogłaszał w oświadczeniu, że z powodu problemów z harmonogramem został zmuszony do rezygnacji z roli. Zamiast tego ogłoszono Jamiego Dornana a wraz z nim wody zdawały się opadać.
Natychmiastowy hit
Pod kierunkiem na wpół nieznanego Sama Taylora Johnsona. I z budżetem, wysokim jak na film erotyczny, wynoszącym 40.000.000 XNUMX XNUMX USD, Premiera walentynkowego weekendu 2015 na głównych rynkach światowych 50 odcieni szarościfilm.
Ponad 500 milionów dolarów kolekcji na całym świecie potwierdziło oczekiwany sukces. Widzowie, mimo pewnego rozczarowania tym, jak „słodzone” były erotyczne sekwencje, chwalili pracę. I prawie nic dziwnego, że krytycy „skasowali” film swoimi opiniami.
Najbardziej kwestionowanym aspektem, oprócz absolutnie płaskiego scenariusza, była praca aktorska Johnsona i Dornana. I to pomimo faktu, że dla fanów zainscenizowali idealną reprezentację bohaterów napisany przez Jamesa.
50 odcieni ciemniejszy
Dokładnie dwa lata później, w walentynkowy weekend 2017, premierę miała druga część, 50 odcieni ciemniejszy. Sam Taylor Johnson wycofał się z reżyserii, po ciągłych twórczych różnicach z EL Jamesem, „właścicielem” historii. Na jego miejsce powołano Jamesa Foleya. Weteran filmowy z Nowego Jorku, z ponad 10 tytułami w swojej karierze, ale bez znaczącego sukcesu krytycznego lub publicznego.
Dakota Johnson i Jamie Dornan powtórzyli swoje postacie. Do castingu dołączyła doświadczona aktorka, która w 1986 roku zgorszyła świat 9 i pół tygodnia, film erotyczny zbyt ryzykowny jak na tamte czasy. Zdobywca Oscara, Kima Basingera.
Wynik był bardziej stonowany hit kinowy (nieco ponad 380 milionów dolarów na całym świecie). Był to film celebrowany przez fanów literackiej sagi i marnowany przez wyspecjalizowanych krytyków.
50 Odcieni Uwolnionych
Trylogia Mr. Gray kończy się 50 Odcieni Uwolnionych. Ponownie, na światową premierę wybrano weekend walentynkowy. James Foley powraca jako reżyser, podobnie jak Johnson i Dornan jako liderzy.
Niewiele więcej do dodania. Chyba że może to będzie ostatni raz, kiedy zobaczymy na jakimkolwiek ekranie seksualno-moralne dramaty pary Gray-Steele. Albo w kinie, w formacie serialu telewizyjnego, albo za pośrednictwem usługi przesyłania strumieniowego.
Przynajmniej nadal będzie w toku adaptacja Szary, ostatnia książka wydana przez Jamesa. Ten tom niewiele wnosi do historii, poza tym, że wszystko opowiedziane jest z perspektywy pokręconego i kontrowersyjnego męskiego bohatera.
Źródła obrazu: Wiki 50 Shades of Grey / Fashion Click