Magia marketingu

Harry Potter stał się hitem w sprzedaży książek i na ekranach kin. Choć nie oznacza to, że jest to perełka kinematograficzna czy literacka. Osobiście uważam to za gigantyczną strategię marketingową, świetnie rozwiniętą.
W ciągu niespełna dekady mieliśmy już pięć filmów, a ten ostatni zbiega się z wydaniem siódmej i (dzięki Bogu) ostatniej książki. Jednak choć nie znoszę tego typu literatury, muszę zaakceptować fakt, że historia potrafiła sobie odpuścić i zatrzymać tysiące fanów przyklejonych do swoich miejsc i coraz chętniej czekających na nowe wersje filmu.
Ostatni film, moim zdaniem, prezentuje pewne ulepszenia techniczne niż jego poprzednicy, choć uważam, że jest to jedna z najsłabszych historii, jakie zostały nam przedstawione.
Po tym, jak Harry Potter (Daniel Radcliffe) ma konfrontację z niektórymi „dementorami” (dziwne istoty pół zombie / pół duchy), zostaje oskarżony o używanie magii w obecności ludzi, oprócz tego, że jest nieletnim, któremu wolno to robić, i ma zostać wydalony z Hogwart College. Wychodzi jednak dobrze dzięki obronie dyrektora Hogwartu, Albusa Dumbledore'a (Michael Gambon).
„Młody czarodziej” w podróży do swoich słuchaczy dowiaduje się o powstającym zakonie, którego częścią są jego najbliżsi współpracownicy i jest nim zainteresowany, ponieważ uważa, że ​​musi przygotować się do walki z Lordem Voldemortem (Ralph). Fiennes), który od kilku filmów podąża jego śladami.
W szkole jego przyjaciele Ron (Rupert Grint) i Hermiona (Emma Watson) przekonują go, by pomógł szkolić grupę uczniów zainteresowanych walką ze złem w sztukach magicznych. Robią to potajemnie, bo po procesie Harry'ego „ministerstwo” bacznie obserwuje szkołę, i? sponsoruje okrutne maltretowanie Dolores Umbridge (Imelda Staunton).
Od tego momentu mag i jego przyjaciele mają wiele problemów, których rozwiązanie zobaczymy dopiero w dwóch filmach później.
Moja rekomendacja: Jeśli widziałeś pierwsze cztery, musisz zobaczyć ten. To jest widoczne.
? ?