El wkład w kulturę i powszechną historię sztuki włoskiej muzykiZaczęło się na długo przed założeniem tego narodu.
Ale muzyka włoska idzie znacznie dalej. Niektórzy historycy określają ją jako sztukę eklektyczną. Wraz z poszerzaniem granic rzymskich żywił się rytmami i stylami podbitych terytoriów. Równolegle włoscy muzycy nigdy nie dbali o zachowanie czystości brzmienia.
Pod ogromnym wpływem Grecji - podobnie jak większość jej artystycznych przejawów Starego Cesarstwa -, opera stała się flagowym gatunkiem muzycznym. A wraz z nim cała tradycja liturgiczna zrodzona w teatrze.
nawet Na samym półwyspie włoskim pojawiły się różne muzyczne manifestacje na popularnym poziomie. Różnorodność, która nie zniknęła wraz z zjednoczeniem różnych królestw w jeden naród.
Z Aten do Rzymu
Podczas imperium rzymskiegomuzyka była częstym elementem życia codziennego, choć jej obecność była w pewien sposób przypadkowa. W miarę zdobywania nowych terytoriów działalność kulturalna tych regionów była uznawana za ich własną. W ten sposób przetrwały instrumenty muzyczne starożytnej Grecji przez wieki, kiedy Europa była podporządkowana dzisiejszej stolicy Włoch.
Jednak władze cesarskie nie wykazywały większego zainteresowania tradycjami muzycznymi. W oficjalnych dokumentach wspomina się o obecności muzyków na uroczystościach czy bankietach. Nawet ocena dokonana w tym fakcie jest pozytywna. Ale nigdy nie było intencji uwiecznienia lub rozwijania tej sztuki. W przeciwieństwie do tego, co stało się z architekturą czy teatrem.
Jednak na popularnym poziomie kręgosłupem stały się takie elementy jak lira, monochord, trąbka i wiele innych od początków tego, co można nazwać muzyką włoską.
Postępy w średniowieczu
Gdy Rzym został podzielony, a centrum władzy przeniosło się do Konstantynopola, na półwyspie włoskim muzyka jako uniwersalna ludzka manifestacja otrzymała decydujące impulsy.
Pierwszym z nich były narodziny Pieśni gregoriańskich. Z założenia wyłącznie sakramentalne, stały się jednym z pierwszych muzycznych przejawów, które – nawet bez schematu notacji – zdołały ustalić pewne parametry.
Drugim ważnym kamieniem milowym było poszukiwanie i rozwój systemów notacji muzycznej co zakończyło się narodzinami pentagramu.
Renesans i narodziny Opery
Nie ma gatunku, który lepiej pasuje do koncepcji muzyki włoskiej niż Opera. Urodził się we Florencji w 1600 roku i szybko rozprzestrzenił się do innych miast, takich jak Mediolan, Wenecja czy Neapol.
W samym środku renesansu jego geneza była próbą grupy muzyków, poetów i humanistów zebrane w Florentine Camerata za usprawiedliwienie greckiej tragedii.
Jedna z najważniejszych atrakcji Opery Włoskiej miała miejsce w XIX wieku. W tym okresie powstał ruch Piękny śpiew (piękna piosenka). Wyróżniają się stąd tacy artyści jak Gioachino Rossini, Francesco Bellini czy Gaetano Donizetti.
Ale bez wątpienia najbardziej emblematycznym kompozytorem operowym jest Guiseppe Verdi. Spod pióra muzyka urodzonego w Le Roncole w północnych Włoszech są dzieła Rigoletto o La Traviata. Również adaptacje szekspirowskich klasyków teatralnych, takich jak Otello.
Ta sceniczna manifestacja jest wciąż wszechobecna w kulturowej działalności kraju makaronu. Każdy turysta, który jest gotowy na zwiedzanie starego „pępka świata”, musi udać się na jeden z wielu organizowanych corocznie festiwali. Koniecznie trzeba też poznać perełki architektury, takie jak La Scala w Mediolanie czy Le Fenice w Wenecji. Wszystkie z nich, wybiegi zbudowane specjalnie do oglądania i słuchania opery.
Muzyka instrumentalna
W cieniu opery we Włoszech rozwinął się ważny nurt muzyki instrumentalnej. Wszystko to wkomponowane w tak zwany włoski barok. Również w cieniu kompozytorów i prądów urodzonych w Austrii, Niemczech, Paryżu czy Rosji.
Wyróżnia się twórczość Antonio Vivaldiego i jego koncerty na skrzypce i orkiestrę Cztery pory roku. Inni wybitni kompozytorzy orkiestrowi to Andrea Gabrieli, Tomaso Albinoni i Dominico Scarlatti. Nawet kompozytorzy tacy jak Donizetti czy sam Verdi również pozostawili utwory instrumentalne.
Muzyka włoska i jej udział w życiu politycznym
W całej historii Od czasów Cesarstwa Rzymskiego muzyka włoska aktywnie uczestniczy w życiu politycznym półwyspu zakotwiczonego na Morzu Śródziemnym.
W czasach starożytnych, posiedzenia sądów i sejmów „ożywiali” niektórzy muzycy. Wraz z ustanowieniem ustrojów monarchicznych ceremonie królewskie – przypuszczenia, narodziny, śluby itp. – miały okolicznościową muzykę, skomponowaną specjalnie na każdą okazję.
Podczas zjednoczenia Włoch w XIX wieku opera Verdiego stała się hymnem Risorgimiento.
Pero Włoska muzyka miała też swoją buntowniczą i rewolucyjną stronę. Pierwszym przypadkiem antysystemowego muzyka był przypadek Domenico Cimarosa, który w 1799 został zmuszony do emigracji.
Od końca XX wieku popularne ruchy muzyczne podjęły wysiłek ratowania źródeł tych rytmów. Jednocześnie tradycje te stały się sposobem wyrażania krytycznych stanowisk wobec obecnego systemu gospodarczego. Również w opozycji do kapitalizmu i polityki wolnego handlu.
Współczesne czasy
Zgodnie ze swoją eklektyczną tradycją, muzyka włoska do dziś jest po trochu wszystkiego.. Wraz z nowoczesnością na pięciolinii pojawiły się rytmy takie jak Rock czy Jazz. W ten sam sposób era globalizacji pozwoliła wielu artystom urodzonym w kraju butów stać się gwiazdami światowej klasy.
Luciano Pavarotti to jedna z najbardziej znanych ikon. Wykuty w tradycji mediolańskiej La Scali, jak nikt inny umiędzynarodowił i skomercjalizował śpiew liryczny.
Inne emblematyczne głosy obecnej „ery pop-rockowej” to Laura Pausini, Eros Ramazzotti, Andrea Bocelli, Jovanotti, Tizano Ferro czy Zuchero.
Źródła zdjęć: Rnbjunk Musica / 20 minut / wszystkie opery Verdiego - bloger