Na de première in Argentinië van Coraline en de geheime deur, de Argentijnse krant pagina 12 reproduceert een interview afgenomen door Bill Connelley, in de vertaling van de filmcriticus Horace Bernades.
Voor wie het niet weet, Henry Selick is niemand minder dan de regisseur achter een van de meesterwerken van animatie: Jack's Strange World (The Nightmare Before Christmas)). Na de première van Monkeybone, in 2001, Selik nam de tijd om een kinderroman te bewerken, geschreven door Neil Gayman. Coraline, zoals de naam van de band, keert terug naar Selik op het gebied van de beste ambachtelijke animatie, "frame voor frame" gefilmd, waarvoor hard werken en enkele maanden filmen nodig was.
In het interview merkt hij op dat hij nooit de verdiende eer kon genieten die hij verdiende voor het regisseren De vreemde wereld van Jack, film die direct wordt geassocieerd met Tim Burton (Hij was een producer), hoewel hij benadrukt dat Burton Hij kwam met veel ideeën en liet hem vrij werken.
Na het evenement van Jack & Cía., Selik begonnen aan Jim en de reuzenperzik (1996), prachtige geanimeerde bewerking van het populaire verhaal van Roal Dahl, en in 2001 bracht hij uit Monkeybonemet in de hoofdrol Brendan Fraser, wat een flop bleek te zijn.
In het gesprek, Hij geeft toe dat hij stripboeklezer was sinds hij een kind was, en zorgt ervoor dat ze ideaal zijn om aan te passen aan animatie. Hij geeft uiting aan zijn directe interesse in de kinderroman van gaiman en zijn karakter, Coraline; reflecteert op de angst van de jongste en de noodzaak om deze onder ogen te zienik; van de wijzigingen die zijn aangebracht in de originele roman; de budgettaire voordelen van filmen onder de stop-motiontechniek; en van de dualiteit tussen digitale animatie en ambachtelijke animatie.
Het volledige interview hieronder:
'Wat trok je aan in het boek van Neil Gaiman?'
–Coraline leek een Alice in Wonderland die leidt naar Hans en Grietje… Ik ga je iets vertellen. Ik heb de roman aan mijn moeder gegeven om te lezen. Weet je wat hij tegen me zei toen hij klaar was? Dat ik als jongen sprak over een ander gezin dat ik in Afrika had. Zoals wat er met Coraline gebeurt! En dat heb ik niet onthouden! Dus iets diepgaands moet de roman hebben geraakt, toch? Veel elementen uit de roman betoverden me. Maar wat ik het leukst vond, was de persoonlijkheid van Coraline. Dat ze een heel gewoon meisje is, maar dat ze tegelijkertijd genoeg nieuwsgierigheid heeft om zich het onbekende in te laten trekken.
- Ben je een lezer van graphic novels?
–Als jongen las ik als een gek, vooral Marvel-strips. Toen ik opgroeide las ik Watchmen, The Dark Knight, die dingen. Daarna ging ik verder, maar meer discontinu. Ik ben geen superfan, een van degenen die alles verslinden. Als je me nu vraagt naar de relatie tussen graphic novels en animatie, dan zal ik je vanaf nu vertellen dat ik denk dat graphic novels ideaal zijn om naar animatie te brengen.
'Over superhelden gesproken, is het waar dat je werd voorgesteld om Coraline superkrachten te geven?'
-O ja! (lacht) Het was het geesteskind van David Fincher, de regisseur van Se7en en Benjamin Button! Hij stelde me dat voor, als een manier voor het meisje om een bovennatuurlijk kwaad te verslaan. Maar als ik iets leuk vind aan het personage, is het precies het tegenovergestelde: dat ze een meisje is zoals alle andere ...
–In je twee vorige films combineerde je animatie met echte acteurs. Heb je er ooit aan gedacht om iets soortgelijks te doen met Coraline?
- Kijk, als die ervaringen iets voor mij waren, was het om te bevestigen dat animatie mijn ding is. Ik ben meer bezig met de interactie met de ambachtslieden, in een verzamelde en stille werkomgeving - wat gebeurt met frame-voor-frame animatie - dan met de acteurs, midden in een set, ze de baas en tegen ze schreeuwen.
-Net als haar vorige films zit Coraline vol duistere elementen. Althans in het laatste deel. In feite moet dat hele stuk het engste zijn dat hij tot nu toe heeft gefilmd. Heb je ooit gedacht dat het voor jongens een beetje te veel zou kunnen zijn?
–Neil Gaiman was er altijd van overtuigd dat zijn roman voor jongens vanaf 9 jaar was. In de tijd die is verstreken sinds de publicatie, schatten we dat die leeftijd min of meer zal zijn gedaald tot 8. Het hangt veel af van de jongen. Een van de 9 meer angstigen kan bang zijn, en in een van die is er een van de 6 of 7 meer moedig, die het perfect beheerst. Het gaat natuurlijk niet zozeer om de kinderen als wel om de ouders...
- Hebben ouders de neiging om steeds meer overbezorgd te worden?
-Eh, het is een oude vraag ... Het begon in de jaren '70, met de uitdaging van traditionele sprookjes, zogenaamd omdat ze geweld, agressie en angst aanwakkerden. Maar eerstelijnspedagogen zijn van mening dat het feit dat al deze elementen in verhalen voorkomen, kinderen in staat stelt hun angsten, hun verlangens te sublimeren. En dat is waar het bij Coraline om draait: wanneer wensen en angsten werkelijkheid worden. Het lijkt mij goed en zelfs noodzakelijk dat de jongens zich hiermee vertrouwd maken. Jongens houden er ook van als iemand zoals zij het Kwaad onder ogen ziet en het verslaat. Het is niet erg nieuw wat ik zeg: Disney deed het al in het begin. Kijk naar Sneeuwwitje: de heks wil haar hart eruit scheuren en in een doos stoppen...
- Een van de veranderingen die je hebt aangebracht in verband met de roman, was de introductie van een vriend van het meisje, Wybie, die er niet was.
- Gaiman stelt zelf dat het een noodzakelijke toevoeging is, omdat het de manier is om Coraline's innerlijke monologen te vervangen, die in de roman er goed uitzien, maar in een film zouden ze saai zijn geweest. Wat ik je kan vertellen is dat het eerste script dat ik schreef zo trouw was aan het origineel dat het niet werkte. Ik moest er veel over nadenken om op dat idee te komen en Wybie af te ronden als nog een personage. Een andere verandering die ik heb aangebracht, was dat Coraline in Gaimans roman niet meer terugkomt als ze eenmaal in de andere wereld is overgegaan. Ik liet haar komen en gaan, omdat het mij nodig leek om de situatie op te bouwen.
- Een andere wijziging heeft te maken met het karakter van de heks.
Ja, in het boek was ze altijd een heks. Het liefst maakte ik van haar eerste een tweede moeder, vol liefde en charme, om het contrast te accentueren.
-Laten we het even hebben over uw specialiteit, stop-motion. Jij en Tim Burton lijken de nieuwste kruisvaarders voor die handmatige techniek, in een tijd waarin iedereen zich wendt tot computeranimatie.
– Wat wil je dat ik je vertel, ik hou van schilderen per schilderij. Ik weet het niet, het heeft een echt karakter dat geen enkele andere animatietechniek bereikt. Je pakt een pop, kreukt per ongeluk de jurk en als je schiet, komt de jurk er gerimpeld uit. Dit zijn dingen die alleen gebeuren als je met deze techniek werkt. Het is minder perfect, maar je kunt het werk zien van degene die het heeft gemaakt.
- Heeft de gebeurtenis van De vreemde wereld van Jack geholpen om door te gaan met filmen in stop-motion?
-Vast en zeker. Zeker met de 3D-versie. Toen ik Coraline begon te 'verkopen', vertelde ik hen dat ik haar allemaal op de computer ging filmen om de leidinggevenden ervan te overtuigen. Toen was het niet meer nodig. Merk ook op dat frame voor frame heel hard werken is voor degenen die eraan werken, maar de studio is goedkoop. Een film als Coraline kost een derde van wat elk Pixar- of Dreamworks-product oplevert.
'Heeft hij eindelijk geen computers gebruikt?'
"We gebruiken iets, maar niet waar het lijkt." De volgorde van het muizencircus, dat visueel erg complex is, de producenten waren er zeker van dat we het met de computer hadden gedaan, en zo was het niet. Ook de sequentie met de Schotse honden in het theater. Er zitten 500 honden in de stoelen als toeschouwers en we hebben voor elke hond een pop gemaakt. Vijfhonderd poppen. Niets te vermenigvuldigen door digitalisering. Wij werken altijd het liefst met de hand, omdat wij geloven dat dit het gemaakte een eigen persoonlijkheid geeft.
–En waar gebruikten ze computers dan?
–In zeer specifieke gevallen. Om bijvoorbeeld een misteffect te geven in een scene. Voor de regendruppels op het raam, in een ander. In de hele film is er één volledig door de computer gegenereerde scène, waarin de drie spookjongens verschijnen, om Coraline te waarschuwen voor het ware karakter van wat ze haar 'andere moeder' noemt. Daar gebruiken we computers voor de fondsen.
- Een belangrijk technisch verschil met zijn vorige films is dat Coraline zijn eerste digitaal gefilmde film is.
"Ja, en ik voelde me erg op mijn gemak om het te doen." Tot nu toe had hij alleen in de film gewerkt.
– Eindelijk, de 3D.
-Kijk, al zo'n twintig jaar volg ik de ontwikkelingen op dit gebied, het is een techniek die me altijd heeft geïnteresseerd. Nu had ik eindelijk de kans om het te gebruiken, omdat 3D volwassen was, de producenten het wilden toepassen en de film was erg goed voor hen, omdat het me in staat stelde het buitengewone karakter van de andere wereld waarin de baby is, te accentueren gaan. Het is net als in The Wizard of Oz, waar, vanaf het moment dat de hoofdpersoon de wereld van dromen binnengaat, de wereld een wending neemt, van zwart-wit naar kleur. Hier is het iets vergelijkbaars, met de uitzondering dat het in plaats van gekleurd te zijn reliëf krijgt.
bron: pagina 12