Oliver Stone Υπήρξε ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς σκηνοθέτες των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους, που οφείλεται στη σκληρή κριτική του στο πολιτικό σύστημα της χώρας του. Wasταν πολύ σκληρός με αυτό που συνέβη στον πόλεμο του Βιετνάμ με την τριλογία του που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '80 που περιείχε τις κασέτες "Platoon", "Born on 4 July" and "Heaven and Earth", κυρίως επειδή πολέμησε σε αυτόν τον πόλεμο και τραυματίστηκε. εις διπλούν.
Ο Στόουν έκανε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους το 1971 όταν ήταν φοιτητής κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη. Αυτό έχει τίτλο "Last Year in Vietnam" και αφορά έναν βετεράνο του πολέμου της Vietnam ο οποίος προσπαθεί να συνέλθει από τα τραύματα του πολέμου μόλις επιστρέψει από τη σύγκρουση. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης παίζει τον πρωταγωνιστή στρατιώτη. Το 1974 γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Βασίλισσα του κακού», μια καναδική ταινία παραγωγής που αξίζει να ξεχαστεί στη φιλμογραφία του συγγραφέα.
Μόνο το 1978 όταν ο σκηνοθέτης έγινε γνωστός και δεν ήταν ακριβώς λόγω μιας ταινίας που σκηνοθέτησε, αλλά του Άλαν Πάρκερ. Ο Όλιβερ Στόουν είχε γράψει για τον σκηνοθέτη το σενάριο του "The Midnight Express" και μαζί του πήρε το Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου ΣεναρίουΤο Ο Στόουν θα έγραφε άλλα πολύ καλά σενάρια για σπουδαία σενάρια, όπως το "The Price of Power" για τον Μπράιαν ντε Πάλμα το 1983.
Το 1981 γύρισε τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, «Χέρι«, Μια ταινία τρόμου που με την πάροδο του χρόνου έχει μείνει εκτός της φιλμογραφίας της, γιατί χωρίς να είναι μια ταινία που μειώνει την προσοχή, δεν δίνει σημασία στο ύφος του συγγραφέα της. Πριν από αυτή την ταινία, το 1979, έκανε το "Loco de Martinique" μια άλλη ταινία μικρού μήκους.
Αφοσιωμένος στη συγγραφή σεναρίων για άλλους, μόνο το 1986 δεν θα γύριζε ξανά, ήταν τότε που ο Στόουν προσέφερε το καλύτερο από τον εαυτό του ως σκηνοθέτης. Εκείνη τη χρονιά σκηνοθέτησε «Σαλβαντόρ«, Μια ταινία για τον εμφύλιο πόλεμο στο Ελ Σαλβαδόρ που κέρδισε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, μία από αυτές για το καλύτερο πρωτότυπο σενάριο για αυτόν και τον συν-συγγραφέα του Ρίτσαρντ Μπόιλ.
Επίσης εκείνη τη χρονιά γύρισε την πρώτη δόση της τριλογίας του για τον πόλεμο του Βιετνάμ, «Διμοιρία«. Ταινία για την οποία κέρδισε, μεταξύ πολλών άλλων βραβείων, τέσσερα Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένης της καλύτερης ταινίας και της καλύτερης σκηνοθεσίας, και την Ασημένια Άρκτο για την καλύτερη σκηνοθεσία στη Μπερλινάλε.
Το 1987 αποφάσισε να διακόψει την κριτική του για τον πόλεμο για να ξεσηκώσει τον καπιταλισμό με το μεγάλο «Wall Street«. Ένας εξαιρετικός Μάικλ Ντάγκλας θα λάβει για αυτήν την ταινία, μεταξύ άλλων βραβείων, το Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού.
Το 1988 έστρεψε «Μιλώντας στο θάνατο«, Μια εξαιρετική ταινία που ίσως είναι από τις πιο ξεχασμένες αυτής της εποχής από τον σκηνοθέτη, πιθανότατα λόγω του υψηλού επιπέδου όλων των άλλων έργων του. Η ταινία έλαβε την Ασημένια Άρκτο - Εξαιρετικό Ατομικό Επίτευγμα στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Και ένα χρόνο αργότερα αναλαμβάνει ξανά την τριλογία του Βιετνάμ, αυτή τη φορά με «Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου«, Μια ταινία για την οποία έλαβε οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ και για την οποία βραβεύτηκε για άλλη μια φορά ως Καλύτερος Σκηνοθέτης, καθώς και Καλύτερο Μοντάζ. Κέρδισε επίσης τη Χρυσή Σφαίρα για την καλύτερη ταινία εκείνη τη χρονιά.
Περισσότερες πληροφορίες | Masters Film: Oliver Stone (αρχές και δεκαετία του '80)
Πηγή | wikipedia
Φωτογραφίες | returntothe80s.wordpress.com liveinlacabrera.blogspot.com.es swotti.com