Με την αλλαγή του αιώνα Oliver Stone γίνεται πολύ πιο εκδικητικό. Σε αυτή τη δεκαετία, ο σκηνοθέτης αρχίζει να γυρίζει ντοκιμαντέρ, κάτι που δεν είχε κάνει μέχρι τώρα, για τις πιο σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες στον κόσμο, όπως π.χ. Φιντέλ Κάστρο, Γιάσερ Αραφάτ ή Ούγκο Τσάβες.
Το πρώτο από τα ντοκιμαντέρ που κάνει πρεμιέρα είναι «Persona non grata»Το 2002, μια κασέτα 60 λεπτών που μιλά για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, με ιδιαίτερη έμφαση στη φιγούρα του Γιάσερ Αραφάτ.
Ένα χρόνο αργότερα το ντοκιμαντέρ που κάνει πρεμιέρα είναι «Comandante«, που εστιάζει αποκλειστικά στον Φιντέλ Κάστρο. Η ταινία, λίγο περισσότερο από μιάμιση ώρα, είναι το άθροισμα τριών ημερών της συνέντευξης του ίδιου του Όλιβερ Στόουν με τον Κουβανό δικτάτορα. Στο ντοκιμαντέρ, οι δυο τους συζητούν για θέματα όπως η επανάσταση των Καστροϊστών του 1959, το αμερικανικό εμπάργκο ή η κρίση των πυραύλων.
Την επόμενη χρονιά, το 2004, ο σκηνοθέτης έκανε πρεμιέρα «Ψάχνω για τον Φιντέλ»Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε ένα χρόνο νωρίτερα όταν επέστρεψε στην Κούβα για να πάρει συνέντευξη από τον Φιντέλ Κάστρο για δεύτερη φορά μετά την εκτέλεση από την κυβέρνησή του τριών υποτιθέμενων αντιφρονούντων ή τρομοκρατών. Αυτή η ταινία δείχνει κάτι πιο καυστικό με τον δικτάτορα παρά με το πρώτο του ντοκιμαντέρ για αυτόν.
Την ίδια χρονιά έκανε επίσης πρεμιέρα «Ο Μέγας Αλέξανδρος«, Ένα ιδιόρρυθμο όραμα του βασιλιά της Μακεδονίας. Ο Όλιβερ Στόουν εστιάζει περισσότερο στη ζωή παρά στα επιτεύγματα του χαρακτήρα, τονίζοντας πάνω από όλα την αμφιφυλοφιλία του και τη σχέση του με τον Ηφαιστίωνα. Αυτή η ταινία ήταν η επιστροφή του στη μυθοπλασία μετά από πέντε χρόνια και ήταν τέτοια η αποτυχία που του χάρισε επτά υποψηφιότητες για το Razzie, συμπεριλαμβανομένων αυτών για τη χειρότερη ταινία και τη χειρότερη σκηνοθεσία.
Το 2006, ο σκηνοθέτης θέλησε να αποτίσει φόρο τιμής στα θύματα της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου, ειδικά στους αστυνομικούς και τους πυροσβέστες που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να σώσουν άλλους, με τη νέα του ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία «World Trade Center«. Και παρόλο που η χειρονομία τον τιμά και η ταινία είναι πολύ συγκινητική εξαιτίας αυτού που συνέβη, η αλήθεια είναι ότι ως ταινία ήταν για άλλη μια φορά μακριά από την καλύτερη Πέτρα.
Το 2008 ο σκηνοθέτης αποφασίζει να επιστρέψει στην καθαρή κριτική και γυρίζει «W.«, Μια ταινία στην οποία αναλύει τη ζωή του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους. Ο Στόουν δεν κόβει μαλλιά και περιγράφει από την παιδική ηλικία του πρώην προέδρου μέχρι τη θητεία του, μέσα από τη σχέση με τον πατέρα του, που ήταν και πρόεδρος της χώρας, ή τα προβλήματα αλκοολισμού του.
Πίσω στο ντοκιμαντέρ, το 2009, γύρισε «Νότια των συνόρων«, Όπου αναλύει την αναζωπύρωση της αριστεράς στη Λατινική Αμερική, και το κάνει με ιδιαίτερη έμφαση στη Βενεζουέλα και τον πρόεδρό της Ούγκο Τσάβες, αν και κάνει επίσης κριτική σε άλλους όπως ο Έβο Μοράλες από τη Βολιβία, η Κριστίνα και ο Νέστορ Κίρχνερ από την Αργεντινή, ο Ραφαέλ Correa, από τον Ισημερινό ή Lula da Silva από τη Βραζιλία.
Περισσότερες πληροφορίες | Masters Film: Oliver Stone (00s)
Πηγή | wikipedia
Φωτογραφίες | guardian.co.uk Publications.ub.es moonriver12.blogspot.com.es