Τα 90s είναι χωρίς αμφιβολία το καλύτερο στη φιλμογραφία του Κεν ΛόουτςΟ λόγος είναι ότι άρχισε να αφοσιώνεται αποκλειστικά στη μεγάλη οθόνη, αφήνοντας τελικά τη δουλειά του για την τηλεόραση.
Το ταξίδι του στη νέα αυτή δεκαετία ξεκίνησε το 1990 με δύο ταινίες εξαιρετικής ποιότητας, «Κρυφή ατζέντα"Υ"Αλητεία«. Ο πρώτος του απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο φημισμένο Φεστιβάλ των Καννών την ίδια χρονιά, ενώ το δεύτερο κέρδισε το Βραβείο Κριτικών στον ίδιο διαγωνισμό το 1991.
Το 1993 επέστρεψε για να δημιουργήσει ένα άλλο έργο τέχνης με το δράμα «Πέτρες βροχής«, Μια ταινία που του χάρισε ξανά το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών.
Με "Πασχαλίτσα, πασχαλίτσα«, Η επόμενη ταινία του 1994, δεν ήταν το Φεστιβάλ των Καννών που παραδόθηκε στη μεγάλη ποιότητα του κινηματογραφιστή, αλλά η Μπερλινάλε. Στη γερμανική πόλη κέρδισε με αυτή την ταινία την Ασημένια Άρκτο για την καλύτερη ηθοποιό, για το σπουδαίο έργο της Crissy Rock.
Το 1995 επικεντρώνεται στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο στο έργο του «Γη και ελευθερία », μια συμπαραγωγή μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας, στην οποία μπορείτε να δείτε σπουδαίες προσωπικότητες του ισπανικού κινηματογράφου όπως ο Iciar Bollaín, επί του παρόντος ένας από τους μεγάλους σκηνοθέτες της εθνικής σκηνής. Αυτή η βρετανική ταινία έλαβε το βραβείο Felix για την καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία και το βραβείο Fipresci, ex-aequo, και το Οικουμενικό βραβείο κριτικής επιτροπής στις Κάννες.
Ένα χρόνο αργότερα πυροβολεί «Το τραγούδι της Κάρλας«, Μια ταινία με την οποία δεν πέτυχε την ίδια επιτυχία με τις προηγούμενες ταινίες του, πιθανότατα επειδή σε αυτήν την ταινία αλλάζει την τρίτη του και αφήνει λίγο στην άκρη τα επαναλαμβανόμενα θέματα του, αν και συνεχίζουν να εμφανίζονται στο παρασκήνιο, για να δημιουργήσουν μια ρομαντικό δράμα επικεντρωμένο στην ιστορία αγάπης.
Το 1998 επέστρεψε στον καλύτερο κινηματογράφο με «Το όνομα μου είναι Τζο«, Μια ταινία που ξαναερευνά τα προβλήματα της εργατικής τάξης στη χώρα του. Αυτό το έργο του χάρισε το Golden Spike για την καλύτερη ταινία στο Seminci στο Βαγιαδολίδ. Επιπλέον, ο πρωταγωνιστής του, Peter Mullan, έλαβε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού σε ένα Φεστιβάλ Καννών, το οποίο ανέκαθεν εκτιμούσε το έργο του Ken Loach.
Περισσότερες πληροφορίες | Masters Film: Ken Loach (90)
Πηγή | wikipedia
Φωτογραφίες | blogs.20minutes.es mirocine.net taringa.net