Η φιλμογραφία του Gus Van Sant έχει χαρακτηριστεί, ειδικά τη δεκαετία του 90, από τα πάνω και τα κάτω του, όχι τόσο στην ποιότητα των ταινιών όσο στην εμπορική τους επιτυχία. Το 1991 ο σκηνοθέτης επέστρεψε για να γυρίσει μια ταινία δρόμου, «Το ιδιωτικό μου idaho«. Η ταινία, που έχει γίνει καλτ έργο, είναι από τις λίγες που συμμετείχε ο River Phoenix και για την οποία κέρδισε το Volpi Cup στο Φεστιβάλ Βενετίας. Η ταινία κέρδισε επίσης το βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Συνεχίζοντας με τις ταινίες δρόμου, ο Van Sant γύρισε το 1993 «Έχουν επίσης κατάθλιψη«. Αυτή τη φορά η φόρμουλα δεν λειτούργησε γι 'αυτήν και έλαβε ακόμη δύο υποψηφιότητες για τα βραβεία Razzie, τη χειρότερη ηθοποιό για την Uma Thurman και τη χειρότερη ηθοποιό για τον Sean Young.
Με την παρουσία μιας εξαιρετικής Νικόλ Κίντμαν, η οποία μάλιστα ήταν υποψήφια για BAFTA καλύτερης ηθοποιού, ο σκηνοθέτης επιστρέφει το 1995 με τη σπουδαία ταινία «Όλα για ένα όνειρο«, Σάτιρα για την υπερβολική φιλοδοξία μιας νεαρής γυναίκας που θέλει να γίνει τηλεοπτική σταρ.
Το 1997 ο Gus Van Sant είχε ένα σενάριο από τους Matt Damon και Ben Affleck, οι οποίοι κέρδισαν το Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα για το καλύτερο πρωτότυπο σενάριο, για μία από τις πιο εμπορικές ταινίες τους.Ο αδάμαστος Will Haunting«. Οι δύο πρωταγωνιστές του, ο Ματ Ντέιμον και κυρίως ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, που κέρδισαν το άλλο Όσκαρ που έλαβε η ταινία, αυτό του καλύτερου δεύτερου ηθοποιού, βραβεύτηκαν επίσης για αυτήν την ταινία.
Ένα χρόνο αργότερα ο σκηνοθέτης επικρίθηκε σκληρά για την επόμενη ταινία του «Psycho", Ένα ριμέικ, αντίγραφο του πρωτοτύπου, του" oυχώ "του Χίτσκοκ. Μια ταινία που δεν συνέβαλε τίποτα, μόνο νέοι ηθοποιοί και χρώμα στην ταινία, και τα δύο πράγματα λειτούργησαν εναντίον του.
Περισσότερες πληροφορίες | Masters Film: Gus Van Sant (90s)
Πηγή | wikipedia
Φωτογραφίες | filmledger.com λίστες.20minutos.es