Αυτές τις μέρες περπάτησα στις κινηματογραφικές αίθουσες, κάτω από το ενδέκατο BAFICI. Η πρώτη ταινία που πήγα να δω ήταν Ενσάρκωση του Δαίμονα, από τον θρυλικό σκηνοθέτη τρόμου Χοσέ Μοχίκα Μάρινς. Για να είμαι ειλικρινής, ήρθα στην προβολή με πολύ λίγες πληροφορίες, τόσο από τον σκηνοθέτη όσο και από την εν λόγω ταινία. Και έλαβα πολλές εκπλήξεις, άλλες καλές, άλλες όχι τόσο.
Η βραζιλιάνικη ταινία τρόμου βρίσκεται στο τμήμα Νύχτα, ένα μέρος που προορίζεται για να δείτε τα πιο τρομακτικά, παραληρηματικά, στριμμένα και περίεργα έργα του προγραμματισμού. Με αυτήν την ελάχιστη ιδέα για το τι να περιμένω, μπήκα σε ένα δωμάτιο με πολύ κόσμο. Καθώς εγκαταστάθηκαν οι τελευταίοι θεατές, Χαβιέ Πόρτα Φουζ (ένας από τους προγραμματιστές του φεστιβάλ) παρουσίασε Πεζοναύτες, ο οποίος ήρθε ειδικά για να δώσει μια ομιλία (την επόμενη μέρα) και, παρεμπιπτόντως, να παρουσιάσει την ταινία. Wordsδη με τα λόγια του, τον τρόπο που μιλούσε και απευθυνόταν στο κοινό, συνειδητοποιούσε ότι είναι πολύ χαρακτήρας και τις υποψίες ότι ήταν πριν από την περίεργη δόση του BAFICI επιβεβαιώνονταν.
Ενσάρκωση του Δαίμονα ακολουθήστε τα (λάθος) εγχειρήματα του Ο Zé do Caixão, ένας σαδιστής, διαβολικός και γενειοφόρος δολοφόνος με γαλέρα, ακρωτήριο και καρφιά μήκους χιλιομέτρου, ο οποίος αποφυλακίζεται αφού κλείστηκε σε φυλακή για 40 χρόνια. Όταν θα είναι και πάλι ελεύθερος, ο Zé do Caixão θα αναζητήσει τον τρόπο συνεχίζει την κληρονομιά του αίματος, αποφασισμένος να βρει την ιδανική γυναίκα για να συλλάβει το πρωτότοκό του.
Σε αυτήν την αναζήτηση, δεν θα λείψουν ρητά βασανιστήρια, διάφορα βασανιστήρια, λίγα λίτρα αίματος και πολύ επιτυχημένες σκηνές gore, από ντους αίματος έως τον πιο ακραίο κανιβαλισμό. Μετά το αιματηρό ίχνος του, Zé do Caixao και οι υπήκοοί του θα αντιμετωπίσουν την αστυνομία του Σάο Πάμπλο και τον μυστηριώδη (και σαδομαζοχιστικό!) πατέρα Ευγένιο, ο οποίος θα προσπαθήσει να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του, που δολοφονήθηκε στο παρελθόν από τον Zé do Caixao.
Ενώ εΤο σενάριο και οι ερμηνείες είναι λίγο τεμπέληδες, η ταινία διατηρεί ένα παράξενο πνεύμα που είναι διασκεδαστικό, με σεκάνς που καταφέρνουν να σε κάνουν να γελάσεις, και άλλες που, τόσο ακραίες, βγάζουν και μερικά χαμόγελα. Η μουσική, από τους André Abujamra και Marcio Nigro είναι ένα από τα κορυφαία όλης της παραγωγής, μαζί με όλα τα FX που φαίνονται στην κασέτα.
Η ιστορία γράφτηκε από τον ίδιο Marins, με τον Denilson RamalhoΤο Συμμετέχουν στο καστ Cristina Aché, Raymond Castile, Eduardo Chagas, Milhem Cortaz, Cleo de Paris, Giulio Lopes, José Mojica Marins (με ομιλίες εκτός οθόνης) και José Celso Martinez CorrêaΤο Ο παραγωγός που πόνταρε στο έργο του Marins ήταν ο Olhos de Cão Produções Cinematográfica, σε συνεργασία με τον Gullane Filmes.
Για όσους ενδιαφέρονται, συνιστώ να αναζητήσετε τις άλλες δύο ταινίες στο έπος του Zé do Caixao, À Meia-Noite Levarei Sua Alma και Esta Noite Encarnarei no Teu Cadaver, ότι Πεζοναύτες γυρίστηκε στη δεκαετία του '60, με πολύ μικρό μπάτζετ.