Γυρισμένη ψηφιακά, αυτό το καναδικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους, ομιλούμενο στα γαλλικά, μας τοποθετεί σε εκείνες τις ταινίες με πολλές μικρές ιστορίεςs, που αναπτύσσονται παράλληλα, μέχρι να συγκλίνουν σε μια δεδομένη στιγμή, που είναι το οριακό σημείο και το έναυσμα για τη σύγκρουση.
Στο L'Ouest de Pluto παρουσιάζει μια ομάδα νέων που μοιράζονται ένα σχολείο και καλώς ή κακώς την ίδια πορεία. Το πρώτο μισάωρο είναι ένα είδος κάστινγκ όπου το «ανησυχίες»Από τον καθένα, από τους μη δημοφιλείς, που μαζί υπογράφουν με κάποια μακρινή αιτία, μέχρι τον μυστικό εραστή, περνώντας από την ομάδα των skaters, πάντα με τις σανίδες κάτω από τα χέρια (ή τα πόδια). ο σκληρός Δημοφιλής; ο μουσικούς και καριλίνδος. Υπό αυτή την έννοια, η ταινία καταφεύγει σε στερεότυπα, αλλά το κάνει με έναν αξιόπιστο τόνο, χωρίς να αναδεικνύει το καλό ή το κακό και να αφήνει ένα ευρύ φάσμα γκρι στην επιφάνεια.
Το έργο αυτού του πρωτοεμφανιζόμενου ζευγαριού σχεδιάζει ένα οξύ εφηβικό πορτρέτο, χωρίς κανενός είδους ηθικούς λόγους. Σχετικά με, πολλοί έχουν παρατηρήσει τις ομοιότητες με το έργο του Γκας Βαν Σαντ, και παρόλο που υπάρχουν αυτές οι ομοιότητες, στο Στο L'Ouest de Pluto η τραγωδία απουσιάζει, και η συζήτηση που ανοίγει Ελέφαντας o Παρανοϊκό πάρκο Δεν νομίζω ότι το προκαλεί αυτή η ταινία. Ή εν πάση περιπτώσει, η πρόσκληση για σκέψη για το μέλλον και η εγκατάλειψη που υπέστη ένα μεγάλο μέρος των νέων γενιών, είναι πολύ πιο θερμή.
Επιστρέφοντας στην ιστορία, όλα όσα συμβαίνουν αφηγούνται σε μια μακρά νύχτα, αφού το πάρτι που διοργανώνεται στο σπίτι της Émilie (της μη δημοφιλής) ξεφεύγει εντελώς και οι σύντροφοί της κλέβουν ένα πολύτιμο οικογενειακό πορτρέτο. Από εκείνη τη στιγμή, ο μεγαλύτερος αδερφός του Μίλι θα αναζητήσει τους υπεύθυνους και θα βγει μαζί με την αδερφή του για να προσπαθήσουν να ανακτήσουν τον πίνακα.
Καθ' όλη τη διάρκεια των 95 λεπτών που διαρκεί η κασέτα, οι γονείς φαίνεται να αγνοούν εντελώς του κόσμου στον οποίο βρίσκονται τα παιδιά τους. και όταν κοιτάζουν έξω, οι ρόλοι φαίνεται να αντιστρέφονται, και οι έφηβοι φαίνονται σαν ενήλικες και ενήλικες, άπειροι έφηβοι (η συζήτηση στο νοσοκομείο είναι η μεγαλύτερη απόδειξη σε αυτό το σημείο).
Στο L'Ouest de Pluto Αποπνέει μια κάποια ευαισθησία, ένα στοιχειώδες χιούμορ, αλλά διασκεδαστικό και όλο το καστ, μέσα στον ρόλο που έπρεπε να παίξουν, δεν συγκρούονται στο ελάχιστο.
Στο καστ είναι Alexis Drolet, David Bouchard και Yoann Linteau. El Το σενάριο και η παραγωγή έγιναν από το ίδιο δίδυμο που σκηνοθέτησε, τον Henry Bernadet και τη Myriam Verreault.