Η τελευταία του ταινία W, εστιάζει στην αμφιλεγόμενη φιγούρα του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζορτζ Μπους, σε μια βιογραφική ταινία που ερμηνεύουν οι ταλαντούχοι Τζος Μπρόλιν.
Κατά τη διάρκεια της Σε συνέντευξη που έδωσε ο Πάμπλο Σολτς, από την εφημερίδα Clarín, ο Στόουν μίλησε αποκλειστικά στα αργεντίνικα ΜΜΕ του W, για τον χρόνο του στην Αργεντινή και τις συναντήσεις με τον τότε πρόεδρο της Αργεντινής, για το περικομμένο έργο του Evita και έδωσε λεπτομέρειες για το ντοκιμαντέρ που ο ίδιος. γυρίζει για τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, που δείχνει την προτίμησή του να απεικονίζει πολιτικά πρόσωπα.
Τα πιο ενδιαφέροντα αποσπάσματα της συνέντευξης εμφανίζονται όταν σκέφτεστε τα περιστατικά του Μπους Τζούνιορ σε μια χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, και την ιστορία της βίας που κουβαλά αυτή η χώρα (και το ανθρώπινο είδος γενικότερα).
ένα μέρος της συνέντευξης, τότε:
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσασταν στην Αργεντινή;
Νομίζω ότι ήταν λόγω της Εβίτα, αφού ο Menem είπε στις εφημερίδες ότι δεν θα συνεργαστεί μαζί μας στη ζωή του, κάτι που ήταν ψευδές γιατί μου είπε το αντίθετο 24 ώρες αργότερα. Συνάντησα τον Menem τρεις φορές, αν και δεν είναι ακριβώς το ιδανικό μου για Πρόεδρο… Δεν έχω αστείες αναμνήσεις. Μου άρεσε η Αργεντινή, θα μπορούσα να ήμουν μέρος της Evita στη χώρα σας, αλλά θεώρησα ότι για αυτήν την τιμή, δεν θα ήταν καλή ταινία. Ίσως στο εγγύς μέλλον να έχω την ευκαιρία να βρεθώ στο μπαλκόνι της Casa Rosada... Συνάντησα τον κύριο Κίρχνερ στη Βενεζουέλα, και αργότερα στην Κολομβία. Πριν από ένα χρόνο, για το θέμα της απελευθέρωσης των ομήρων των FARC.
Σκοπεύετε να πάρετε συνέντευξη από τους Kirchner για το ντοκιμαντέρ για τον Hugo Chávez που γυρίζετε;
Ναι, ναι, αλλά όχι ακόμα.
Μιλώντας για άλλους τύπους Προέδρων, μετά από 8 χρόνια, και ήδη σε προοπτική, τι πιστεύετε πραγματικά για τον Μπους;
Νομίζω ότι ήταν αριστοτεχνικό, με αρνητικό τρόπο. Είχε τεράστιο αντίκτυπο στον κόσμο, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο συνεργαζόμαστε με τον κόσμο, οδήγησε τα πάντα σε ακραίες θέσεις, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά. Νομίζω ότι αυτά τα χρόνια θα τα θυμόμαστε, αν έχουμε κάποιο είδος συλλογικής μνήμης.
Πιστεύετε ότι τα χρήματα και ο πόλεμος εξακολουθούν να είναι μεγάλα κίνητρα στη χώρα σας;
Θα προτιμούσα λιγότερο επίπεδο βίας. Η βία είναι στη φύση των ανθρώπων, την έχουμε όλοι, και αν όχι, δείτε τους Δολοφόνους από τη φύση τους. Η βία είναι ο φυσικός τρόπος μάχης μας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μεγάλη ιστορία σε αυτό. Τα επίπεδα βίας έχουν ανέβει, το γεγονός της χρήσης επιθετικότητας, αίματος, ακόμη και εντός της χώρας... Αυτό είναι το θέμα του W, ναι, το αφηγείται με απλό τρόπο που μπορεί να καταλάβει το αμερικανικό κοινό. Ότι καταλαβαίνουν πώς τα μέτρα εθνικής ασφάλειας γίνονται όλο και μεγαλύτερα. Από τότε που γεννήθηκα το 1946, έχει αυξηθεί πάρα πολύ, και με στεναχωρεί πολύ σε αυτές τις στιγμές το πώς έχει εξαπλωθεί η βία στον κόσμο.
Το «W» είναι η πρώτη ταινία που κάνει κάποιος για έναν Πρόεδρο ενώ βρίσκεται στον Λευκό Οίκο. Ήταν δύσκολο?
Είναι δύσκολο, αλλά ανταποδοτικό. Σε αυτή τη χώρα τουλάχιστον έχουμε την ελευθερία να κάνουμε μια τέτοια ταινία και να την παρουσιάσουμε, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να την είχα κάνει στην Κίνα... Το θέμα είναι να πάρω τα χρήματα, τα λεφτά έρχονται από αλλού, κανένας Αμερικανός στούντιο θα είχε βάλει τα χρήματα, αυτή είναι η αλήθεια. Είναι δύσκολο. Οι περισσότεροι προέρχονταν από τη Γερμανία, τη Γαλλία και το Χονγκ Κονγκ και την Αυστραλία. Πρέπει να πω ότι η ταινία δεν θα μπορούσε να είχε γίνει μόνο με αμερικανικά χρήματα. Έχουμε πολύ περιορισμένη διανομή, αλλά αρπάξαμε τις ευκαιρίες και φτιάξαμε την ταινία που θέλαμε να κάνουμε. Αλλά ναι, έχουμε δεχθεί κριτική από όλες τις πλευρές.
Έχετε πει ότι το «W» είναι μια βιογραφία γεμάτη μαγικό ρεαλισμό. Με ποια έννοια?
Λοιπόν, ναι, αλλά όχι μαγικός ρεαλισμός με την έννοια του Μπόρχες. Η ταινία διαρκεί δύο ώρες, αλλά, για παράδειγμα, στη σκηνή που ονειρεύεται τη σχέση του με τον πατέρα του, ο πατέρας έρχεται στον Λευκό Οίκο και, λοιπόν, επέλεξα αυτό που του επέτρεπαν να πω. Και τα όνειρα ήταν σε αυτή την πλοκή που έχει μαγικό ρεαλισμό, ιστορία και δράμα. Νομίζω ότι το είπα σε αυτό το πλαίσιο.
Η θρησκεία είναι μια πολύ σημαντική πτυχή της προσωπικότητας του Μπους Τζούνιορ. Πιστεύεις ότι δείχνει κάποιου είδους λύτρωση ή μεταστροφή σε αυτόν;
Όχι, λύτρωση; Όχι, όχι. Για να δούμε, η ταινία βασίζεται στην πραγματικότητα, μέχρι τα 40 ήταν χαμένος από πολλές απόψεις, δεν είχε λεφτά, ήταν αλκοολικός, δεν ήταν επιτυχημένος πολιτικός. Μετά ξαναγεννήθηκε, ανέβηκε σε προσωπικό επίπεδο, βρήκε τον Θεό και ξαναγεννήθηκε. Τώρα, ως χριστιανός φαίνεται ότι έχει δίκιο, ότι δεν πίνει, λέει ότι δεν κάνει τίποτα κακό, ότι μόνο κυβερνά. Πολλοί άνθρωποι δεν συμφωνούν με αυτό, αλλά δεν κάνω κρίσεις, η ταινία δεν το κάνει. Λύτρωση ή όχι; Λοιπόν, στο κεφάλι του, ναι. Μπορείς να πεις ότι στη θρησκεία, το να ξαναγεννηθείς δεν πάει καλά με το εγώ, το εγώ σου υποτίθεται ότι φεύγει και γίνεσαι παιδί του Χριστού, αλλά στις πράξεις του ως Πρόεδρος παίρνει μεγάλες αποφάσεις για το εγώ. «Είμαι το αφεντικό», λέει, και αυτά δεν είναι χριστιανικά ιδανικά. Επιμένω όμως ότι δεν κρίνω, μόνο δείχνω.
Πώς συλλάβατε τους διαλόγους μεταξύ πατέρα και γιου Μπους και στον Λευκό Οίκο; Είναι όλη η φαντασία σου ή έχει βάση;
Είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί. Για να δούμε, είναι ένα ιστορικό δράμα, κάναμε τους διαλόγους με αυτή την πίεση, ξέραμε ότι αυτά τα συναισθήματα υπήρχαν μεταξύ πατέρα και γιου. Η ταινία έχει μια ιστοσελίδα που εξηγεί τα πάντα. Δεν το έχουμε εφεύρει, είναι η βάση της ιστορίας, η σχέση πατέρα και γιου.
Γιατί πιστεύεις ότι το κοινό της Αργεντινής θα ενδιαφέρεται να δει το «W»;
Δεν ξέρω. Εσύ αποφασίζεις.
¿Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τον Ομπάμα, μέρες μετά την ορκωμοσία του;
Δεν ξέρω, δεν μου αρέσουν όλα, δεν θέλω να έχω πολλές προσδοκίες. Έχει πολύ δρόμο να διανύσει, πολλούς πολέμους, πολλές ενοχλητικές αποφάσεις να πάρει.
Για να διαβάσετε την πλήρη σημείωση, κάντε κλικ εδώ
πηγή: Clarín