Ignacio Mateos, Pierre Bénézit, Raphaëlle Agogué και Jordi Vilches στο «La banda Picasso».
Παρίσι, 1911. Η Μόνα Λίζα εξαφανίζεται από το Λούβρο. Ο Πάμπλο Πικάσο και ο Γκιγιόμ Απολινέρ συλλαμβάνονται και έρχονται αντιμέτωποι. Ο Πάμπλο θυμάται πώς ο Γκιγιόμ του είχε συστήσει έναν αθλητικό νεαρό που αποκαλούν τον Βαρόνο και ο οποίος, όταν έμαθε τη γοητεία του για κάποια ιβηρικά αγάλματα, αποφάσισε να τα κλέψει από το Λούβρο και να του τα πουλήσει σε γελοία τιμή. Αυτά τα αγάλματα ήταν τέσσερα χρόνια νωρίτερα η έμπνευση για τον πρώτο κυβιστικό πίνακα, «Οι νεαρές κυρίες της Αβινιόν». Ο Pablo είναι Ισπανός, ο Guillaume είναι Πολωνός και ο El Barón είναι Βέλγος. Και ο Τύπος κάνει λόγο για διεθνή συμμορία που έφτασε στη Γαλλία για να λεηλατήσει τα μουσεία.
Το «La banda Picasso» βασίζεται στην αληθινή ιστορία της κλοπής της «La Gioconda» από το Μουσείο του Λούβρου το 1911. Ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, ο Πάμπλο Πικάσο και ο Γκιγιόμ Απολινέρ συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για τη διάπραξη του εγκλήματος. Και φυσικά, το δικό μας Ο Fernando Colomo έπρεπε να εκμεταλλευτεί αυτή την κωμική κατάσταση, για την οποία έχει βασιστεί μεταξύ άλλων στους Ignacio Mateos, Pierre Bénézit, Lionel Abelanski, Raphaëlle Agogué, Jordi Vilches και Louise Monot.
Με αυτή την ταινία μου έχει συμβεί όπως πολλοί, αυτό δεν ξέρεις αν να το τοποθετήσεις στο είδος του θρίλερ, του δράματος ή της κωμωδίας, αλλά τελικά, νομίζω ότι η πιο κατάλληλη θα ήταν η κωμωδία, ναι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι θα ήταν μια κωμωδία στο μισό γκάζι, αφού η αφήγηση που έχει χρησιμοποιήσει ο Colomo, φορτωμένη με αναδρομές, είναι ανησυχητική.
Ωστόσο, πρέπει να το παραδεχτώ Ο Κολόμο κατάφερε να επιστρέψει στη σειρά άλλων ταινιών του, όπως το «Al sur de Granada» ή το «Los años barbaros», στο οποίο συναντήσαμε ιστορικά πρόσωπα, και σε αυτή την περίπτωση μας βυθίζει σε αυτό το ανέκδοτο του Πικάσο, του Απολλιναίρ, του Ματίς και της υπόλοιπης μπάντας, αρκετά ακριβές, αν και με λιγότερο δυναμισμό σε σχέση με τα προηγούμενα.
Αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί για το "La banda de Picasso" είναι ότι είναι μια δουλειά που έχει γίνει βιαστικά., λένε ότι ο Colomo έχει δουλέψει το σενάριό του για 8 χρόνια και η μετά-παραγωγή του, γεμάτη ειδικά εφέ, διήρκεσε σχεδόν άλλα δύο χρόνια, καθυστερώντας την πρεμιέρα μέχρι αυτό το 2013. Εκτός από τις γλωσσικές δυσκολίες, στην ταινία ομιλούνται έως και τέσσερις γλώσσες.
Περισσότερες πληροφορίες - Ο ισπανικός κινηματογράφος που θα δούμε το 2013
Πηγή - labutaca.net