Ο Μεσαίωνας είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες περιόδους στην ιστορίαΤο Υποτιμητικά αξιολογείται από πολλούς, χλευάζεται από άλλους. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι χάθηκε χρόνος για την ανθρωπότητα. Εκείνη την περίοδο, η παραγωγή αυτού που εννοούμε σήμερα ως μεσαιωνική μουσική ήταν σημαντική.
Κατά τη διάρκεια των περίπου χιλίων ετών που αποτελούν αυτήν την περίοδο, ο κόσμος δεν σταμάτησεΤο Υπήρξαν πολλές προόδους, παρά τις πληγές, τους πολέμους κ.λπ. Η τέχνη, αν και είχε πολλούς περιορισμούς, ήταν ένας από τους τομείς που προχώρησε περισσότερο. Και αυτό ήταν εν μέρει χάρη στη συμβολή της μεσαιωνικής μουσικής.
Όλη η δύναμη της Εκκλησίας
La πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και εγκαθίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με τη γνωστή μεταφορά του κέντρου εξουσίας της στην Κωνσταντινούπολη (σήμερα Κωνσταντινούπολη), σηματοδοτούν την αρχή του Μεσαίωνα.
Πριν, κατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής εποχής, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες παραχωρούσαν στην Καθολική Εκκλησία ευρείες εξουσίες. Μετά την κατάρρευση της Ρώμης, ο έλεγχος αυτός μέσα στην πολιτική ζωή των νεογέννητων εθνών εντάθηκε.
Όλα όσα δεν εγκρίθηκαν από τις υψηλές εκκλησιαστικές αρχές, χαρακτηρίστηκαν ως αίρεση και αντίθετα με τα σχέδια του Θεού. Ακριβώς αυτή η φονταμενταλιστική σκέψη - αν και ορισμένοι δεν εγκρίνουν τη χρήση αυτού του όρου σε αυτό το πλαίσιο - είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την κακή φήμη που απολαμβάνει ο Μεσαίωνας.
Επιστήμη, πολιτική, φιλοσοφική ή ανθρωπιστική σκέψη, τέχνη. Αυτό που δημιουργούσε ερωτήματα και αμφιβολίες απαγορευόταν. Ούτε οι ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έγιναν δεκτές.
Η μεσαιωνική «επίσημη» μουσική απέκτησε κυρίως χρηστικό χαρακτήραΤο Αν και αρχικά οι καθολικές αρχές δεν συναινούσαν σε αυτήν την καλλιτεχνική εκδήλωση, σύντομα το έκαναν νόημα: έγινε όχημα για εισαγωγή.
Αυτό έφερε ως συνέπεια ότι, σε ιστοριογραφικό επίπεδο, οι μουσικές εκδηλώσεις του Μεσαίωνα χωρίζονται σε δύο: ιερή μουσική και βέβηλη μουσική.
Ιερή μουσική
Μέσα σε αυτή την έννοια εισέρχεται όλη η μουσική παραγωγή που προορίζεται να λατρεύει τον θεόΤο Κυρίως που σχετίζεται στενά με τις μάζες και τις λειτουργικές πράξεις της Καθολικής Εκκλησίας.
Κατά τον Μεσαίωνα και εντός των αρχαίων εδαφών που κυριαρχούνταν από τη Ρώμη, σε γενικές γραμμές, Η ιερή μουσική χωρίζεται σε:
- Παλαιορωμαϊκή ψαλμωδία: γνωστή ιστορικά και με το όνομα του αρχαίου ρωμαϊκού τραγουδιού. Επιπρόσθετα αναπτύχθηκε στη σημερινή πρωτεύουσα της Ιταλίας, κατάφερε να επεκταθεί σε άλλες περιοχές όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Ιρλανδία. Εκτιμάται ότι η χρήση του έγινε κοινή μεταξύ των ετών 1070 και 1200.
Μερικοί μελετητές της Μεσαιωνικής Μουσικής επισημαίνουν ότι μοιράζεται πολλές ομοιότητες με το Γρηγοριανό άσμα. Αν και η δομή του είναι πολύ πιο απλή.
- Γαλλικό τραγούδι: αποτελούσε το λειτουργικό ρεπερτόριο της Γαλατίας, εδάφη σήμερα γνωστά ως Γαλλία και ΒέλγιοΤο Καλύπτει επίσης ορισμένες περιοχές της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας.
Οι γραπτές πηγές που δίνουν ακρίβεια στα χαρακτηριστικά του δεν είναι άφθονες.
- Αμβροσιακό τραγούδι: οφείλει το όνομά του στον Άγιο Αμβρόσιο, επίσκοπος του Μιλάνου κατά τον τέταρτο αιώνα, όταν η Παλαιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ακόμη όρθια και ο Μεσαίωνας δεν είχε ξεκινήσει.
Χωρίς προκαθορισμένους ρυθμούς, οι "μπάρες" δημιουργήθηκαν από το απαγγελθέν κείμενο.
Είναι επίσης γνωστό ως το μιλανέζικο τραγούδι.
- Canto beneventano: λειτουργικό ρεπερτόριο της πόλης του Μπενεβέντο, καθώς και άλλες πόλεις στη νότια Ιταλία. Εκτιμάται ότι ο σχηματισμός του έγινε μεταξύ του XNUMXου και του XNUMXου αιώνα.
Όπως συνέβη με το γαλλικό τραγούδι, Δεν υπάρχουν πολλές γραπτές πηγές που δίνουν σαφή φώτα για το πώς ακούστηκε. Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί επισημαίνουν ομοιότητες με το τραγούδι Ambrosian, ειδικά όσον αφορά την απουσία ρυθμικών παραμέτρων.
Γρηγοριανά άσματα
Επίσης εγγεγραμμένη στη μουσική παράδοση της μυστηριακής χρησιμότητας, Τα Γρηγοριανά άσματα αξίζουν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη μεσαιωνική μουσική. Γεννήθηκαν λόγω της ανάγκης να ενοποιήσει η Καθολική Εκκλησία το ποικίλο λειτουργικό της ρεπερτόριο.
Η κύρια βάση του είναι στην αρχαία ρωμαϊκή ψαλτικήΤο Τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του είναι:
- Ευέλικτος ρυθμός, πάντα υποκείμενος στο ερμηνευμένο κείμενο.
- Ηχηρότητα με έντονη προφορά πανηγυρίας.
- Μονωδικός και τραγούδησε ένα cappella από μια χορωδία που, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, αποτελούταν αποκλειστικά από ανδρικές φωνές.
- Πρακτικά ολόκληρο το ρεπερτόριο γράφτηκε στα Λατινικά.
Επιπλέον, το Γρηγοριανό άσμα χρησίμευσε ως βάση για την ανάπτυξη του τετραγράμματοςΤο Αυτός δεν ήταν παρά ένας οδηγός που σχηματίστηκε από τέσσερις οριζόντιες γραμμές, παράλληλες και ίσες αποστάσεις, σχεδιασμένες για να διευθετούν τα πρώτα μουσικά σημάδια πάνω τους. Προς το τέλος του Μεσαίωνα, η πέμπτη γραμμή θα προστεθεί στη δομή αυτή, δημιουργώντας το σύστημα μουσικής σημειογραφίας που ίσχυε μέχρι σήμερα.
Κοσμική μεσαιωνική μουσική
Χονδρικά, η έννοια της βωμολοχικής μουσικής περιλαμβάνει κάθε εκδήλωση της οποίας ο μοναδικός σκοπός δεν είναι η λατρεία του ΘεούΤο Με εξαιρέσεις, περιέχει από μόνο του μια έντονη αίσθηση παιχνιδιού.
Κατά τον Μεσαίωνα, δύο ομάδες μουσικών ήταν οι κύριοι διαχυτές του. Και συγκεκριμένα:
- Οι τροβαδούροι: μπορούν τυπικά να θεωρηθούν ως οι πρώτοι τραγουδοποιοί-τραγουδοποιοί στην ιστορία της δυτικής μουσικής. Powerfulταν ισχυροί αριστοκράτες, μέλη βασιλικών.
Τα θέματα των τραγουδιών του περιελάμβαναν ερωτικά δράματα ή ρομαντικές διακηρύξεις, ηρωικές πράξεις και σάτιρεςΤο Υπήρχε επίσης χώρος για να μεταφερθούν λιγότερο κοσμικές ανησυχίες, όπως η ανάπτυξη πολιτικών ιδεωδών ή για τα τραγούδια της κηδείας.
Σε αντίθεση με την ιερή μουσική, ο ρυθμός δεν εξαρτάται από το κείμενο. Επιπλέον, τα λατινικά απορρίφθηκαν εντελώς και οι διαφορετικές ρομανικές γλώσσες χρησιμοποιήθηκαν στη θέση του.
- The minstrels: αυτοί ήταν αναπόσπαστοι καλλιτέχνεςΤο Εκτός από μουσικούς, ήταν επίσης ποιητές, ζογκλέρ και μίμοι. Οι εκπομπές τους είχαν μια παράσταση τσίρκου.
Σε πολλές περιπτώσεις, δούλευαν ως συνοδευτικοί μουσικοί για τις παραστάσεις των τροβαδούρων.
Οι τσιράδες ήταν μέλη του απλού λαού, γεγονός που διευκόλυνε το γεγονός ότι οι εκκλησιαστικές αρχές ανέλαβαν άγριο διωγμό εναντίον του.
Μουσικά όργανα του Μεσαίωνα
Τα περισσότερα από τα όργανα που χρησιμοποιούνται στη μεσαιωνική μουσική προέρχονται από τις ελληνορωμαϊκές παραδόσειςΤο Πολλά από αυτά συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται, με κάποιες παραλλαγές, σήμερα.
Άρπα, λύρα, μονόχορδο και κιθάρες είναι στη λίσταΤο Επίσης φλάουτα και μερικά κρουστά όργανα όπως η καμπάνα.
Πηγές εικόνας: YouTube