Εξαιρετικό αργεντίνικο γκρουπ που είχε το πιο δημιουργικό του στάδιο όταν καθοδηγήθηκε από το άφατο Φεντερίκο ΜούραΤο Το βλέπω στο μυαλό μου, παίζοντας με τα πορτοκάλια που του έριξε το κοινό στις αρχές της δεκαετίας του 'XNUMX. 80, ως απάντηση στη λεπτή πρόκληση που παρουσίασε στη σκηνή.
Η ειλικρίνεια, η καινοτομία, η αφοσίωση και η ανησυχία του, του έδωσαν το εξώφυλλο αρκετών περιοδικών, καθώς και ότι δεν συγκρίθηκε με τίποτα λιγότερο από David Bowie, υπονοώντας το τεράστιο χάσμα που ήδη εκείνη την εποχή, τον χώρισε από τους άλλους τοπικούς καλλιτέχνες.
Τόσο μουσικά όσο και αισθητικά, ένα είδος επανάστασης γενεών γεννήθηκε χάρη σε αυτούς που θα συνεχιζόταν από σημαντικές μελλοντικές ομάδες, αν και στην αρχή δεν φαινόταν ή σχεδόν κανείς δεν τολμούσε να το αναγνωρίσει.
Το υψηλότερο επίπεδο δημοτικότητάς του θα ερχόταν μέσα στη χρονιά 1985, με την κυκλοφορία του άλμπουμ που ονομάζεται Παραφροσύνη, με το οποίο από το χέρι τραγούδια όπως "ένα μήνα του μέλιτος στο χέρι"Ή"έγκαιρη παράδοση», Θα τελείωναν την καθιέρωσή τους ως μια μεγάλη μπάντα πέρα από τα σύνορα της χώρας τους.
Αν έπρεπε να επιλέξω ένα άλμπουμ που για μένα σημαίνει την κληρονομιά του ιός στον κόσμο, θα ήταν αναμφίβολα το Επιφάνειες ευχαρίστησηςΤο Αυτή η δουλειά είναι η τελευταία που θα ανέπτυζα Federico, επειδή η ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε για κάποιο χρονικό διάστημα, η HIV, ήταν ήδη σε τελική φάση.
Το Surfaces de Placer συμβολίζει το τεράστιο ταλέντο αυτού του μουσικού, ο οποίος, αψηφώντας το πεπρωμένο του, αποφασίζει να πιει κάθε τελευταία σταγόνα της ζωής του δίνοντας τα πάντα από τον εαυτό του, απογυμνώνοντας εντελώς την ψυχή του και εκφράζοντας συναισθήματα και συναισθήματα σε κάθε τραγούδι που ερμήνευσε..