Η τελευταία ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, Los abrazos rotos, που κυκλοφόρησε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη χώρα μας, έχει προκαλέσει πολλές κριτικές στους θεατές που το έχουν ήδη δει, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου.
Los abrazos rotos μας παρουσιάζει μια ιστορία αγάπης, πάθους και ζήλιας όπου η «μαγεία» του Αλμοδόβαρ, που του έχει δώσει τόση φήμη, δεν φαίνεται πουθενά. Με αυτόν τον τρόπο, βρισκόμαστε πριν από μια επίπεδη ταινία που, μερικές φορές, γίνεται βαριά και που, ο θεατής πειραματίζεται, θα ανακαλύψει πριν από λίγο τα μυστικά που κρύβουν μερικοί χαρακτήρες.
Και μιλώντας για τους χαρακτήρες, αυτό είναι ένα από τα χειρότερα καστ στη φιλμογραφία του Almodóvar όπου σώζεται μόνο ο Lluís Homar επειδή οι υπόλοιποι, ειδικά οι νεότεροι, δεν σώζονται από το κάψιμο.
Ο χειρότερος δράστης από όλους είναι ο νεαρός ηθοποιός Tamar novas, που υποδύεται τον γιο της Blanca Portillo, νικήτρια του Goya for Newcomer Actor το 2004 για Θάλασσα μέσαΔεδομένου ότι αρκετές από τις σκηνές του δεν θα γίνουν αποδεκτές από μαθητές μαθημάτων βίντεο και μοντάζ.
Ένας άλλος ηθοποιός που δεν λάμπει πολύ, και περισσότερο με τον χαρακτηρισμό που υποφέρει στην ταινία, είναι ο νεαρός ηθοποιός Rubén Ochandiano.
Η Πηνελόπη Κρουζ εκπληρώνει τον ρόλο της ως βασανισμένης γυναίκας και γεμίζει την οθόνη με τη φωτογενή της, αλλά, έλα, ούτε αυτή έχει να επιδείξει περισσότερο.
Συνοψίζοντας, Los abrazos rotos, μια διασκεδαστική ταινία αλλά αναμένονταν περισσότερα μετά την επιτυχία του Volver.