Η δεκαετία του XNUMX σηματοδότησε τη δεύτερη νεολαία του Μάρτιν Σκορσέζε. Μετά από μια μάλλον άνιση δεκαετία του '80, ο Σκορσέζε κάνει μεγάλες επιτυχίες όπως "One of ours", "Cape of fear" ή "Casino".
Ο Σκορσέζε μπήκε στη δεκαετία του '90 με μια ταινία μικρού μήκους για τον Τζόρτζιο Αρμάνι με τίτλο "Made in Milan", ακριβώς το 1990. Την ίδια χρονιά γύρισε επίσης μια ταινία, με την οποία επέστρεψε στο πνεύμα των "Bad streets", της εμβάθυνσης στη βία των ο Ιταλική αμερικανική μαφία, «Ένας δικός μας.
«Ένα από τα δικά μας»Αφηγείται την αληθινή ιστορία του Χένρι Χιλ, ενός ανθρώπου που άρχισε να ανεβαίνει στη μαφία ως παιδί και που τελικά όταν τον στριμώχνει η αστυνομία αποφασίζει να αποκαλύψει τη συμμορία και να επωφεληθεί από την προστασία των μαρτύρων.
Με αυτή την ευκαιρία, ο Ρέι Λιότα επιλέγεται από τον Σκορσέζε για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, αν και Robert De Niro έχει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο. Ο Joe Pesci από την πλευρά του ερμηνεύει μια εξαιρετική ερμηνεία ως δεύτερος ηθοποιός, που τον οδήγησε να κερδίσει το Όσκαρ.
Ο Σκορσέζε έλαβε για αυτήν την ταινία το Bafta καλύτερης σκηνοθεσίας και τις υποψηφιότητες και για τα δύο Όσκαρ όπως η Χρυσή Σφαίρα.
Αν το «One of Ours» είναι εξαιρετική ταινία, αυτή που γύρισε την επόμενη χρονιά δεν υστερεί πολύ. «Ακρωτήρι του φόβου«, Μια ταινία που αρχικά επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, είναι άλλο ένα από τα βασικά κλασικά έργα του σκηνοθέτη.
Remake of the tape of the tape «Ακρωτήρι του Τρόμου»Με πρωταγωνιστή τον Robert Mitchum, ο Scorsese έχει για πολλοστή φορά τον αγαπημένο του ηθοποιό, Robert De Niro, ο οποίος παίζει έναν υπέροχο ρόλο.
Το 1993, ο σκηνοθέτης άλλαξε ταχύτητα και μεταπήδησε στο δράμα εποχής με το "Η ηλικία της αθωότητας», Ένα όραμα για την υψηλή κοινωνία της Νέας Υόρκης του XNUMXου αιώνα με πρωταγωνιστές τους Daniel Day-Lewis, Michelle Pfeiffer και Winona Ryder.
Το 1995 επανεξέτασε το ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου, από τις απαρχές του μέχρι τη δεκαετία του '70 που ξεκινούσε. Είναι το «Ένα προσωπικό ταξίδι με τον Μάρτιν Σκορσέζε μέσα από τον αμερικανικό κινηματογράφο», ένα τετράωρο ντοκιμαντέρ.
Την ίδια χρονιά έκανε πρεμιέρα και το «Καζίνο», μια ταινία με όλη την ουσία του «Ένας μας». Λογαριασμός ξανά, φυσικά, με τον Ντε Νίρο και ξανά κλήσεις Joe Pesci, ηθοποιός που έδωσε τόσο καλά αποτελέσματα στο παρελθόν. Τρεις ώρες έντονου πλάνα που δεν επιβραδύνει ποτέ.
Δύο χρόνια μετά το "Καζίνο", ο σκηνοθέτης διχάζει τις απόψεις με την ταινία του "Κουντούν«. Η ταινία, που πραγματεύεται τη ζωή και την εξορία του δέκατου τέταρτου Δαλάι Λάμα, αν και έλαβε επαίνους από πολλούς ανθρώπους, οι πιο ένθερμοι θαυμαστές του Σκορσέζε απογοητεύτηκαν.
Στο τέλος της δεκαετίας, ο σκηνοθέτης παρουσίασε δύο ταινίες το 1999. Αφενός το «Ταξίδι μου στην Ιταλία», μια κριτική του ιταλικού κινηματογράφου, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στον νεορεαλισμό. Και από την άλλη «Στο όριο«, Μια κασέτα που προσποιείται ότι είναι η αντίθεση της πλοκής του «Οδηγού Ταξί», η ιστορία αφηγείται τις νύχτες ενός οδηγού ασθενοφόρου στη νυχτερινή βάρδια, που θέλει να λυτρωθεί σώζοντας ζωές.