Από τότε που ανακαλύψαμε Σοράγια Σε εκείνο το 'Operación Triunfo 2005' ήταν περισσότερο από ξεκάθαρο σε όλους μας ότι το μέλλον αυτού του κοριτσιού ήταν η ντίσκο, ο χορός, το ηλεκτρικό... οτιδήποτε, αρκεί αυτό να είχε μείνει από το "unch ... unch . ..» και μας το έφεραν με πιασάρικους στίχους και επιδεικνύοντας την εντυπωσιακή φωνή της (ναι… μου αρέσει η Soraya… πολύ).
Την περασμένη εβδομάδα η Soraya επανεμφανίστηκε με ένα νέο single με τίτλο 'Δεν το έκανες'. Πριν ξεκινήσω να τον ακούω, θυμήθηκα ότι το τελευταίο του άλμπουμ, «Universe In Me», παρότι είχε καλή παραγωγή, ήταν λίγο επίπεδο σε φωνητικό επίπεδο. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω: Η Soraya μας έχει συνηθίσει πολύ άσχημα σε μια φωνητική δύναμη από αυτές που σου σηκώνουν τα μαλλιά από το πρώτο λεπτό, αλλά στο 'Universe In Me' δεν γνώρισα αυτή τη Soraya. Δεν θα μιλήσω για το «Con Fuego», αφού το βρίσκω περισσότερο σαν τη Γιουρένα ή τη Ρεμπέκα παρά με τη Σοράγια… αλλά αυτό είναι προσωπική άποψη.
Αλλά μετά ήρθε το μέρος όπου έπαιξα το έργο «Δεν το έκανες» και το σαλόνι μετατράπηκε σε ντίσκο και χόρεψα με τα πατίνια μου. Soraya, κόρη, έτσι ναι. Το «Δεν το έκανες» ξεχειλίζει από ένα άλμπουμ της δεκαετίας του '70 παντού σε σημείο σχεδόν κατάχρησης, αλλά είναι μια από αυτές τις καταχρήσεις που αγαπάς. Αν ψάχνω για ένα αρνητικό σημείο, θα επιστρέψω για να διεκδικήσω περισσότερη φωνητική δύναμη, αλλά είναι μόνο για να βρω τα τρία πόδια της γάτας, γιατί καθώς γράφω αυτό δεν έχω σταματήσει να ακούω το τραγούδι ξανά και ξανά. Το 'You did not do it' είναι -για μένα- το single που άξιζε η Soraya. Και αν μου πείτε ήδη ότι αυτό το single θα συνοδεύεται από ένα LP της ίδιας κοπής, νομίζω ότι θα μπορούσα να αρχίσω να υπεραερίζω. Επιμένω: Σοράγια, ναι.