Μετά από επτά αιώνια χρόνια χωρίς κανένα άλμπουμ με νέο υλικό της Mónica Naranjo, μόνο με μερικά σινγκλ, ζωντανά άλμπουμ και τη συλλογή με τις ενημερωμένες επιτυχίες της, η ντίβα της Figueres επιστρέφει στη μουσική αρένα με το πρώτο σινγκλ από εκείνο το άλμπουμ από το οποίο προήλθε μιλώντας. την περιοδεία «Adagio». Αυτό το σινγκλ παρουσίασης έχει τίτλο «Ποτέ» και σε αυτό, πιο δραματικό από ποτέ, αφηγείται την ιστορία μιας μητέρας που χάνει τον γιο της. Η παρουσίαση του «Jamás» συνοδεύτηκε και από την πρεμιέρα του βίντεο κλιπ, με όλο το δραματικό φορτίο που χρειάζεται ένα τραγούδι σαν κι αυτό και που αξίζει μια ντίβα σαν τη Mónica Naranjo. Το βίντεο κλιπ του Το «Never» σκηνοθετήθηκε από τους David Arnal και Germán de la Hoz.
Για τη «Lubna» γινόταν ήδη λόγος ότι θα ήταν μια ροκ όπερα, οπότε το πρώτο άκουσμα του «Ποτέ» δεν καταλήγει να είναι πολύ βάναυσο σοκ, αν και, προσωπικά, μετά το «Adagio» του -αδιαμφισβήτητης ποιότητας, που είναι αδιαμφισβήτητο- η επιστροφή στις ορχηστρικές διασκευές τελειώνει και πάλι με -τουλάχιστον για μένα- τράβα το μπαλόνι μου λίγο. Το «Never» ακούγεται μεγάλο, τεράστιο, δραματικό στο μέγιστο, αλλά δεν ακούγεται καινούργιο. Πράγματι, στην αρχή φαίνεται ότι θα ακούσετε ένα δεύτερο μέρος του «Ευρώπη», και ότι, μετά από τόσο καιρό, νομίζω ότι δεν είναι καλό. Όσον αφορά το βίντεο κλιπ, εκεί δεν απογοητεύει. Η Μόνικα είναι μια ντίβα από την κορυφή μέχρι τα νύχια, καλώς και κακώς, και ως εκ τούτου χρειάζεται όλο το υπερβολικό δράμα και αυτή την αισθητική του Fellini του βίντεο κλιπ για να μπορέσει να λάμψει αυτό το φωτοστέφανο μεγαλείου που την συνοδεύει πάντα όταν πρόκειται για να τραγουδήσω. Μετά το άλμα μπορείτε να δείτε το βίντεο για το 'Jamás'.
Ακολούθησα τη Mónica Naranjo από την αρχή, αλλά όχι από εκείνη την αρχή της έκρηξης του «Desátame» στην Ισπανία, όχι, από την αρχή, όταν το «Sola» ακούστηκε στο Cadena Dial και δεν είχε φύγει ακόμη για το Μεξικό, όσο εγώ. ξερεις για τι μιλαω. Γνωρίζοντας την καριέρα του και πώς έχει εξελιχθεί σε μουσικό επίπεδο, θα ήταν καλύτερο από θηριώδη από εκείνη τη ροκ όπερα έρχονται με μουσικές ρυθμίσεις στο σχέδιο "4.0" και μη επαναφέροντας στο προσκήνιο το 'Adagio' που σαν παρένθεση ήταν πολύ καλό, αλλά μέχρι εκεί. Είναι ακόμα πολύ νωρίς για να κατακρίνουμε οτιδήποτε, γιατί ξέρουμε μόνο πώς είναι το «Ποτέ», έχοντας ακόμα μια γενναιόδωρη tracklist να ανακαλύψουμε. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά χρειάζομαι αυτό το βήμα μπροστά από τη Mónica Naranjo. Τι σου φάνηκε για το «Ποτέ»;